Wybór odpowiedzi dotyczącej afiliacji jest uzasadniony, ponieważ afiliacja odnosi się do potrzeby przynależności do grupy społecznej oraz budowania relacji interpersonalnych. W przypadku omawianej podopiecznej, jej zachowania, takie jak uczucie opuszczenia, niechęć do jedzenia oraz przeglądanie fotografii rodzinnych, sugerują silną tęsknotę za bliskością z innymi. Nowe otoczenie, w którym znalazła się, może potęgować uczucie izolacji, zwłaszcza w kontekście straty męża i ograniczonego kontaktu z synem. W praktyce, zaspokajanie potrzeby afiliacji wśród osób starszych może obejmować organizację aktywności grupowych, które sprzyjają nawiązywaniu nowych znajomości, jak również wspieranie ich w utrzymywaniu kontaktów z rodziną, co może wpłynąć na poprawę ich samopoczucia. Zgodnie z teorią Maslowa, zaspokajanie potrzeby afiliacji jest kluczowe dla zachowania zdrowia psychicznego, co znajduje potwierdzenie w licznych badaniach dotyczących jakości życia osób starszych. Warto więc zwrócić uwagę na aspekty społeczne w opiece nad osobami starszymi, tworząc dla nich warunki do interakcji.
Wybór odpowiedzi dotyczącej partnerstwa jest nieadekwatny, ponieważ partnerstwo odnosi się do bardziej intymnych relacji opartych na wzajemnym zaufaniu i wsparciu, które nie są w pełni realizowane w kontekście relacji matka-syn. Choć syn utrzymuje kontakt listowny, jego oddalenie geograficzne oraz brak osobistego wsparcia mogą powodować, że relacja ta nie spełnia wymagań związanych z adekwatnym partnerstwem, co z kolei wpływa na poczucie izolacji podopiecznej. Odpowiedź dotycząca szacunku również nie oddaje rzeczywistości, ponieważ szacunek jest bardziej związany z uznawaniem wartości drugiej osoby niż z jej potrzebą bliskości i przynależności do społeczności. Z kolei wybór samorealizacji myli hierarchię potrzeb, ponieważ ta potrzeba dotyczy dążeń jednostki do osobistego rozwoju i osiągnięcia swoich celów życiowych, co wydaje się mniej istotne w obliczu silnego poczucia osamotnienia i potrzeby społecznej interakcji. Zrozumienie tych błędów myślowych jest kluczowe, ponieważ często osoby pracujące z osobami starszymi mogą nie dostrzegać ich emocjonalnych potrzeb, koncentrując się jedynie na aspektach fizycznych opieki. Właściwe rozpoznanie potrzeb afiliacyjnych jest fundamentalne do tworzenia efektywnych strategii wsparcia dla osób starszych, by zapobiegać ich izolacji społecznej i poprawiać jakość ich życia.