Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Tworząc indywidualny plan pomocy dla mieszkańca, opiekun powinien szczególnie stosować się do zasad
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi dotyczącej poszanowania godności oraz podmiotowości mieszkańca jest kluczowy w kontekście opracowywania indywidualnego planu wsparcia. Poszanowanie godności oznacza, że każdy mieszkaniec powinien być traktowany z szacunkiem i uznawany za osobę z własnymi prawami oraz potrzebami. To podejście sprzyja budowaniu zaufania oraz otwartej komunikacji między opiekunem a mieszkańcem, co jest fundamentalne dla efektywnej opieki. Z kolei podmiotowość odnosi się do traktowania mieszkańca jako aktywnego uczestnika procesu wsparcia, który ma prawo do wyrażania swoich preferencji i decyzji dotyczących własnego życia. Przykładem może być angażowanie mieszkańca w rozmowy na temat jego oczekiwań dotyczących opieki oraz słuchanie jego pomysłów na ciekawe zajęcia. W praktyce zgodność z tymi zasadami jest zgodna z etyką zawodową opiekunów, a także z wytycznymi organizacji zajmujących się opieką nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia oraz poszanowania praw człowieka.
Subiektywizm i autonomia, które pojawiają się w jednej z odpowiedzi, sugerują podejście oparte na osobistych odczuciach i wyborach, co może prowadzić do pomijania obiektywnych potrzeb i oczekiwań mieszkańca. Choć autonomia jest ważna, to jej realizacja musi być oparta na rzetelnej ocenie sytuacji i potrzeb mieszkańca, a nie jedynie na subiektywnych odczuciach. W kontekście opieki, współczucie i przedmiotowość, jak wskazuje inna odpowiedź, również nie są odpowiednie. Współczucie, jeśli nie jest właściwie ukierunkowane, może doprowadzić do paternalizmu, co jest sprzeczne z ideą podmiotowości. Z kolei przedmiotowość, która sugeruje traktowanie mieszkańca jako obiektu, a nie jako podmiotu z własnymi prawami, prowadzi do dehumanizacji i ignorowania indywidualnych potrzeb. W przypadku akceptacji i oceniania, te pojęcia mogą prowadzić do niezdrowego klimatu w relacji opiekun-mieszkaniec. Akceptacja nie powinna być mylona z brakiem krytyki; ważne jest, aby zmiany były wprowadzane z pełnym poszanowaniem godności mieszkańca, a ocena powinna być konstruktywna i oparta na rzeczywistych potrzebach, a nie na osobistych opiniach. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych błędnych podejść nie tylko osłabia relacje, ale także ogranicza możliwości wsparcia, które można zapewnić mieszkańcom.