Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Podopieczna domu pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi bardzo często myje ręce. Skóra na jej rękach jest wysuszona, naskórek popękany. Zachowanie podopiecznej może świadczyć o występowaniu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "natręctw" jest poprawna, ponieważ wskazuje na specyficzny rodzaj zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, w którym osoba doświadcza natrętnych myśli oraz przymusów do wykonywania określonych czynności, takich jak nadmierne mycie rąk. Tego typu zachowanie, które może skutkować uszkodzeniem skóry, jest typowe dla osób z OCD (Obsessive-Compulsive Disorder). Częstość mycia rąk może być formą reakcji na lęk lub obawy związane z zanieczyszczeniem. W kontekście pracy w instytucjach takich jak domy pomocy społecznej, ważne jest, aby pracownicy rozumieli te zachowania jako objawy, które wymagają odpowiedniego wsparcia terapeutycznego. Praktyczne podejście obejmuje m.in. wdrażanie programów terapeutycznych, które mogą pomóc w radzeniu sobie z natrętnymi myślami i przymusami, na przykład poprzez techniki poznawczo-behawioralne, które są uznawane za jedne z najbardziej efektywnych w terapii OCD. Dodatkowo, zrozumienie mechanizmów działania natręctw pozwala na lepsze dostosowanie metod wsparcia oraz zapewnienie bezpiecznego środowiska dla podopiecznych.
Wybór iluzji, urojeń ksobnych czy konfabulacji jako odpowiedzi na przedstawioną sytuację nie jest trafny, ponieważ odnosi się do zupełnie innych zjawisk psychicznych, które mają inne mechanizmy i objawy. Iluzje są zaburzeniami percepcji, w których osoba błędnie interpretuje bodźce zewnętrzne, co w przypadku podopiecznej nie ma miejsca, ponieważ jej zachowanie nie jest wynikiem błędnego postrzegania rzeczywistości, lecz wynika z kompulsji. Z kolei urojenia ksobne to fałszywe przekonania, które nie są oparte na rzeczywistości i dotyczą przekonania, że inne osoby mają negatywne intencje wobec jednostki. Kiedy podopieczna myje ręce, nie wyraża ona takiego przekonania ani nie interpretuje swojego otoczenia w sposób urojeniowy. Konfabulacja odnosi się do tworzenia fałszywych wspomnień, ale w opisanym przypadku nie mamy do czynienia z pamięcią, lecz z kompulsywnym zachowaniem. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi oraz w prowadzeniu skutecznych interwencji terapeutycznych. Niezrozumienie tych podstawowych pojęć prowadzi do błędnych diagnoz i niewłaściwego podejścia do wsparcia osób z problemami psychicznymi, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w zakresie zdrowia psychicznego.