Kategorie: Choroby i niepełnosprawności Aktywizacja i terapia zajęciowa Komunikacja i relacje
Podopieczna, która doznała oparzenia skóry twarzy, manifestuje swoje zachowanie jako unikanie kontaktów społecznych oraz izolację, co może wskazywać na negatywny obraz samej siebie. W kontekście psychologii, negatywny obraz siebie często wynika z niskiej samooceny i braku akceptacji własnego ciała. W przypadku oparzeń, szczególnie na twarzy, zmiany mogą wpływać na postrzeganie siebie, co prowadzi do wycofania się z interakcji społecznych i aktywności terapeutycznych. Dobrą praktyką w takiej sytuacji jest stworzenie bezpiecznego i wspierającego środowiska, które zachęca do interakcji oraz umożliwia stopniową reintegrację w grupie. Przykładowo, terapeuci mogą zastosować techniki grupowe, które pomogą w odbudowie poczucia własnej wartości i akceptacji, a także w zrozumieniu, że wygląd zewnętrzny nie definiuje wartości człowieka. Istotnym krokiem w terapii jest również uwzględnienie wsparcia rodzinnego, co może pomóc w odbudowie relacji oraz zwiększyć poczucie przynależności.