Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Podopieczny tęskni za swoimi dziećmi i wnukami, którzy rzadko go odwiedzają. Często opowiada o nich opiekunowi i przegląda album z ich zdjęciami. Takie zachowanie wskazuje na niezaspokojoną potrzebę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'przynależności' jest poprawna, ponieważ wskazuje na fundamentalną potrzebę człowieka, jaką jest chęć przynależności do grupy społecznej, rodziny czy wspólnoty. W opisie podopiecznego zauważamy jego silne przywiązanie do dzieci i wnuków oraz potrzebę dzielenia się z nimi swoimi myślami i uczuciami. Takie zachowanie jest typowe dla osób, które odczuwają brak bliskości z bliskimi, co prowadzi do spadku ich samopoczucia. Przykłady praktycznego zastosowania tej wiedzy można znaleźć w pracy z osobami starszymi, gdzie zaspokojenie potrzeby przynależności może przyczynić się do poprawy ich jakości życia. Opiekunowie powinni aktywnie starać się angażować podopiecznych w interakcje z rodziną poprzez organizację wizyt, rozmowy telefoniczne czy korzystanie z technologii ułatwiających kontakt. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami starszymi, które kładą nacisk na indywidualne potrzeby emocjonalne i społeczne.
Odpowiedzi 'uznania', 'samorealizacji' oraz 'transcendencji' nie są adekwatne w kontekście opisanego zachowania podopiecznego, ponieważ każda z tych koncepcji odnosi się do innych aspektów psychologicznych. Uznanie to potrzeba, która odnosi się do akceptacji i docenienia przez innych, co w opisywanej sytuacji nie jest głównym motywem działania podopiecznego. Podopieczny nie poszukuje uznania, lecz bliskich relacji i więzi rodzinnych. Samorealizacja z kolei dotyczy realizacji własnych potencjałów i celów życiowych, a w tej sytuacji nie zauważamy wskazania na dążenie do spełnienia osobistych ambicji. Transcendencja natomiast odnosi się do przekraczania granic własnego ja i szukania sensu życia w kontekście wyższym, co w przypadku podopiecznego nie znajduje odzwierciedlenia w jego zachowaniach. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie potrzeby przynależności z innymi potrzebami, które są mniej związane z głębokim pragnieniem relacji społecznych i rodzinnych. Zrozumienie tych różnic jest istotne w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia, ponieważ właściwe rozpoznanie ich potrzeb emocjonalnych może prowadzić do bardziej adekwatnych interwencji w codziennej opiece.