Kwalifikacja: SPO.03 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie podopiecznej
Zachowanie mieszkanki domu pomocy społecznej dla osób z zaburzeniami psychicznymi jest głośne i wulgarne. Dochodzi często do konfliktów z innymi podopiecznymi. W tej sytuacji w planie pomocy dla podopiecznej należy uwzględnić przede wszystkim
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór socjoterapii jako formy wsparcia dla podopiecznej domu pomocy społecznej jest uzasadniony ze względu na jej problemy z zachowaniem, które manifestują się głośnymi i wulgarnymi interakcjami oraz konfliktami z innymi mieszkańcami. Socjoterapia koncentruje się na poprawie umiejętności społecznych, komunikacyjnych oraz radzeniu sobie w sytuacjach interpersonalnych. Celem socjoterapii jest zmniejszenie napięcia w grupie i poprawa jakości życia uczestników poprzez naukę asertywności, empatii oraz rozwiązywania konfliktów. Przykładowe działania w ramach socjoterapii mogą obejmować grupowe sesje terapeutyczne, w których uczestnicy uczą się współpracy oraz wyrażania swoich emocji w sposób konstruktywny. W praktyce, terapeuci mogą stosować różnorodne techniki, takie jak gry i symulacje, aby umożliwić uczestnikom ćwiczenie nowych umiejętności w bezpiecznym dla nich środowisku. Zgodnie z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z zaburzeniami psychicznymi, socjoterapia jest skutecznym narzędziem, które pozwala na integrację i rehabilitację osób z trudnościami w zakresie relacji międzyludzkich.
Zastosowanie ergoterapii w sytuacji opisanej w pytaniu nie jest właściwe, ponieważ jej głównym celem jest wspieranie pacjentów w wykonywaniu codziennych czynności i rozwijaniu umiejętności potrzebnych do samodzielnego życia. Ergoterapia może być bardzo pomocna w rehabilitacji fizycznej oraz w nauce praktycznych umiejętności, ale nie koncentruje się bezpośrednio na problemach społecznych i interpersonalnych, które są kluczowe dla omawianej podopiecznej. Choreoterapia, która wykorzystuje ruch i taniec jako formę ekspresji artystycznej, również nie jest trafna w tej sytuacji. Choć może przynieść ulgę w stresie i poprawić samopoczucie, nie adresuje konkretnych problemów związanych z interakcjami z innymi. Z kolei terapia ruchem, podobnie jak choreoterapia, skupia się na wykorzystaniu ruchu do poprawy samopoczucia, ale nie jest skoncentrowana na aspektach społecznych i relacyjnych. Dla podopiecznej, której zachowanie zakłóca harmonię w grupie, kluczowe jest skoncentrowanie się na umiejętnościach społecznych i strategiach rozwiązywania konfliktów, co jest zasadniczo celem socjoterapii. Wybór niewłaściwej metody terapeutycznej może prowadzić do dalszego pogłębiania problemów interpersonalnych, co jest sprzeczne z celami opieki społecznej i psychoterapii.