Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Zawód: Opiekunka dziecięca
Aby u dzieci z problemami rozwojowymi rozwijać odpowiedni odbiór, analizę oraz przetwarzanie bodźców zmysłowych, w pracy z nimi można zastosować metodę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Integracja sensoryczna to metoda terapeutyczna, która ma na celu poprawę przetwarzania i organizacji bodźców zmysłowych u dzieci z zaburzeniami rozwojowymi. Jej głównym założeniem jest to, że poprzez odpowiednie stymulacje sensoryczne dzieci mogą doskonalić swoje umiejętności w zakresie odbioru, analizy oraz reakcji na bodźce płynące z otoczenia. W praktyce, terapeuci wykorzystują różnorodne materiały i aktywności, takie jak zabawy w piasku, zabawy wodne, czy różnorodne zadania ruchowe, aby dzieci mogły doświadczać różnych zmysłów. Przykładowo, zabawy z wykorzystaniem tekstur, dźwięków czy ruchu pomagają dzieciom lepiej zrozumieć swoje ciało oraz otaczający je świat. Zgodnie z aktualnymi standardami pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi, integracja sensoryczna jest uznawana za jedną z najefektywniejszych metod wspierających rozwój sensoryczny, co znajduje odzwierciedlenie w wielu programach terapeutycznych. Właściwe przeprowadzenie terapii wymaga jednak odpowiedniego przeszkolenia specjalistów, którzy są w stanie indywidualizować podejście do każdego dziecka, uwzględniając jego specyfikę i potrzeby.
Wybór odpowiedzi dotyczącej gimnastyki mózgu, ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne i gimnastyki twórczej Rudolfa Labana wskazuje na niezrozumienie podstaw metod terapeutycznych stosowanych w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi. Gimnastyka mózgu to zbiór ćwiczeń mających na celu poprawę funkcji poznawczych, jednak nie koncentruje się bezpośrednio na integracji sensorycznej. Choć może wspierać rozwój umiejętności uczenia się, nie zajmuje się bezpośrednio przetwarzaniem bodźców zmysłowych. Ruch rozwijający Weroniki Sherborne skupia się na rozwijaniu relacji z innymi oraz kształtowaniu ruchu, ale nie jest to podejście oparte na strukturze integracji sensorycznej, co czyni je mniej adekwatnym w kontekście dzieci z zaburzeniami sensorycznymi. Gimnastyka twórcza Rudolfa Labana, pomimo swoich wartości w zakresie ekspresji artystycznej i ruchowej, również nie odpowiada na potrzeby dzieci z zaburzeniami odbioru sensorycznego, gdyż nie ma na celu bezpośredniego wspierania ich zdolności do przetwarzania bodźców. Użycie tych metod w miejsce integracji sensorycznej może prowadzić do pomijania kluczowych obszarów wsparcia, co może skutkować brakiem postępów w rozwoju dzieci. Dlatego ważne jest, aby terapeuci byli świadomi różnic między tymi podejściami i umieli odpowiednio je stosować, zgodnie z indywidualnymi potrzebami dzieci.