Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Zawód: Opiekunka dziecięca
Jaki opis odzwierciedla zachowanie dziecka cierpiącego na chorobę sierocą w fazie wyparcia?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "Bierność, regres, stereotypie ruchowe, nastawienie lękowe" odnosi się do charakterystycznych cech zachowania dziecka z chorobą sierocą w fazie wyparcia. Faza ta jest kluczowym etapem w rozwoju emocjonalnym dzieci, które doświadczyły straty, co może prowadzić do różnych zaburzeń w zachowaniu. Bierność może ujawniać się jako brak aktywności i zainteresowania otoczeniem, co może być rezultatem trudności w przetwarzaniu emocji oraz próbą ochrony się przed dalszymi zranieniami. Regres w zachowaniu, na przykład powrót do wcześniejszych etapów rozwoju, często obserwuje się u dzieci, które doświadczyły silnego stresu emocjonalnego. Stereotypie ruchowe mogą być mechanizmem radzenia sobie z lękiem, a nastawienie lękowe powiązane jest z obawami przed kolejnymi stratami czy utratami. W praktyce terapeutycznej ważne jest, aby zauważyć te objawy i podjąć odpowiednie kroki interwencyjne, takie jak terapia, wsparcie emocjonalne oraz stworzenie bezpiecznego środowiska, w którym dziecko może ponownie nawiązać kontakt z otoczeniem i odbudować swoje umiejętności społeczne.
Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec różne błędne interpretacje dotyczące zachowania dziecka z chorobą sierocą. Zmniejszona odporność na infekcje, egocentryzm, spadek wagi i męczliwość najczęściej odnoszą się do aspektów fizycznych i zdrowotnych, a nie psychicznych. Dzieci w fazach emocjonalnych często mogą wykazywać objawy somatyczne, lecz nie są one kluczowe dla zrozumienia ich emocji. Agresja, strach, moczenie nocne i automatyzmy ruchowe także nie odpowiadają opisanemu zjawisku, ponieważ agresja jest reakcją na frustrację lub lęk, a nie bezpośrednim skutkiem wyparcia. Moczenie nocne może występować u dzieci w wyniku stresu, lecz nie definiuje ono fazy wyparcia. Krzyk, płacz, brak zainteresowania otoczeniem, zaburzenia snu i wymioty mogą wskazywać na ogólne zaburzenia emocjonalne, ale nie odzwierciedlają specyfiki wyparcia. Kluczowym błędem myślowym jest pomijanie kontekstu emocjonalnego i psychologicznego, w którym występują te objawy, co prowadzi do niepełnego zrozumienia zachowań dzieci w trudnych sytuacjach życiowych. Właściwe podejście do wsparcia dzieci wymaga holistycznego zrozumienia ich potrzeb, obejmującego zarówno aspekty emocjonalne, jak i behawioralne.