Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Zawód: Opiekunka dziecięca
Który wzorzec przywiązania dziecka do matki charakteryzuje opisana sytuacja?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź lękowo-ambiwalentny jest prawidłowa, ponieważ opisuje wzorzec przywiązania, w którym dziecko silnie reaguje na separację z matką, wykazując zarówno strach, jak i złość po jej powrocie. Dzieci o takim przywiązaniu często przejawiają ambiwalencję, co oznacza, że mogą być na zmianę przywiązane i odrzucające swojego opiekuna. Przykładem może być dziecko, które w obliczu rozstania przylega do matki, a po jej powrocie nie potrafi się uspokoić, co może prowadzić do agresywnych zachowań. W kontekście praktycznym, zrozumienie tego wzorca jest kluczowe dla specjalistów pracujących z dziećmi, ponieważ może pomóc w dostosowaniu strategii interwencyjnych, które uwzględniają emocjonalne potrzeby dzieci. Warto również zwrócić uwagę na wpływ środowiska na rozwój tych wzorców; dzieci z lękowo-ambiwalentnym przywiązaniem mogą wynikać z niestabilnych relacji z opiekunami, co powinno skłonić praktyków do pracy nad budowaniem pewności siebie i zaufania w dzieciach.
Wybór odpowiedzi lękowo-unikający, nieufnie przywiązany oraz ufnie przywiązany nie oddaje rzeczywistej dynamiki opisanej sytuacji. Lękowo-unikający wskazuje na dzieci, które unikają bliskiego kontaktu emocjonalnego oraz mają tendencję do izolacji w sytuacjach stresowych, co jest sprzeczne z opisanym kurczowym trzymaniem matki. Dzieci z tym wzorcem przywiązania często nie pragną bliskości, unikają emocjonalnych reakcji i mogą nie okazywać złości w odpowiedzi na powrót opiekuna. Z kolei odpowiedź określająca wzorzec nieufnie przywiązany sugeruje, że dziecko jest z natury nieufne wobec matki, co nie pasuje do sytuacji, w której dziecko wykazuje silne przywiązanie, choć ambiwalentne. Z kolei ufnie przywiązany opisuje dzieci, które potrafią się uspokoić po powrocie matki i są w stanie podjąć eksplorację otoczenia, co znów odbiega od sytuacji emocjonalnej lękowo-ambiwalentnego wzorca. Nieprzyjęcie poprawnej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia różnic między wzorcami przywiązania, gdzie kluczowe jest rozróżnienie między silnym przywiązaniem a emocjonalnym dystansem, co jest istotne w pracy z dziećmi w kontekście ich wsparcia emocjonalnego oraz rozwoju psychologicznego.