Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Zawód: Opiekunka dziecięca
Opiekunka porozumiewając się z dzieckiem z niedosłuchem w stopniu umiarkowanym, nie powinna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, w której wskazano, że opiekunka nie powinna stać bokiem do dziecka z niedosłuchem w stopniu umiarkowanym, jest poprawna ze względu na konieczność zapewnienia optymalnych warunków komunikacyjnych. U osób z niedosłuchem kluczowe znaczenie ma widoczność ust mówiącego, co umożliwia nie tylko słuch, ale także czytanie z ruchu warg. Stanie bokiem ogranicza możliwość dziecka na pełne zrozumienie wypowiedzi, co może prowadzić do frustracji i poczucia izolacji. Przykładowo, dobrym podejściem jest przyjęcie pozycji frontalnej, co pozwala dziecku na obserwację mimiki oraz ruchów warg, wspierając tym samym proces komunikacji. Dobrą praktyką jest również dbałość o odpowiednie oświetlenie, aby twarz opiekunki była dobrze widoczna. Standardy w pracy z dziećmi z niedosłuchem zalecają także, aby używać prostych, zrozumiałych słów oraz wspierać komunikację poprzez gesty. Takie podejście zwiększa szanse na skuteczną interakcję i budowanie relacji.
Wybór odpowiedzi, że opiekunka powinna mówić spokojnie, nie za szybko, nie jest błędny, ponieważ odpowiednie tempo mówienia ma znaczenie w komunikacji z dzieckiem z niedosłuchem, jednakże sama ta praktyka nie wystarczy, jeśli nie zapewni się dziecku odpowiednich warunków do odbioru mowy. Mówienie spokojnie i wolno jest istotne, lecz nie gwarantuje zrozumienia, jeżeli dziecko nie ma możliwości obserwacji ust mówiącego. Kiedy opiekunka stoi bokiem, niezależnie od tempa mówienia, dziecko może mieć trudności w uchwyceniu słów i ich znaczenia. Kolejną odpowiedzią, która była błędna, jest sugestia, że należy dbać o widoczność twarzy dla dziecka. To podejście jest poprawne, ale nie może stać w opozycji do zasady, że należy unikać stania bokiem, ponieważ widoczność twarzy jest kluczowa w komunikacji. Ostatnia z niepoprawnych koncepcji dotyczy posiłkowania się gestami, co jest bardzo pomocne, ale nie powinno zastępować podstawowej zasady, jaką jest stawanie naprzeciwko dziecka. Użycie gestów w połączeniu z odpowiednią pozycją ciała i widocznością twarzy stanowi najskuteczniejszą metodę wspierania komunikacji z dziećmi z niedosłuchem. Zrozumienie, że wszystkie te elementy są ze sobą powiązane, jest kluczowe dla efektywnej interakcji.