Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Zawód: Opiekunka dziecięca
Czynnikiem prowadzącym do rozwoju choroby sierocej u dziecka jest ignorowanie jego potrzeb
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "miłości i przynależności" jest prawidłowa, ponieważ w teorii potrzeb Abrahama Maslowa, potrzeby te znajdują się na drugim poziomie hierarchii. Oznaczają one emocjonalną więź oraz akceptację, które są kluczowe dla rozwoju psychicznego dzieci. Niezaspokojenie tych potrzeb prowadzi do odczuwania izolacji oraz lęku, co może skutkować syndromem choroby sierocej. W praktyce, dzieci, które nie otrzymują odpowiedniej miłości i wsparcia emocjonalnego, mogą doświadczać trudności w nawiązywaniu relacji oraz rozwijaniu zdrowego poczucia własnej wartości. Zastosowanie tej wiedzy w pracy z dziećmi obejmuje tworzenie bezpiecznego i wspierającego środowiska, w którym każde dziecko czuje się akceptowane. Warto stosować techniki takie jak aktywne słuchanie, tworzenie grup wsparcia oraz programy integracyjne, które pomagają zaspokajać te podstawowe potrzeby, co przekłada się na lepszy rozwój społeczny i emocjonalny.
Zrozumienie, dlaczego odpowiedzi związane z bezpieczeństwem, samorealizacją oraz szacunkiem są niepoprawne, wymaga analizy hierarchii potrzeb Maslowa. Bezpieczeństwo, choć istotne, zajmuje trzeci poziom tej hierarchii i jest związane z potrzebami fizycznymi oraz stabilnością emocjonalną. Niezaspokojenie tych potrzeb może prowadzić do lęków i niepokoju, ale nie bezpośrednio do choroby sierocej, która wynika głównie z braku miłości i przynależności. Samorealizacja, w której jednostka dąży do pełnego rozwoju swojego potencjału, plasuje się na piątym poziomie. Jej niezaspokojenie nie jest bezpośrednią przyczyną syndromu, ponieważ dzieci w tym wieku jeszcze nie są w stanie w pełni zrozumieć dążenie do samorealizacji. Wreszcie, brak szacunku i uznania również nie jest najistotniejszą przyczyną tego zjawiska. Choć są to wartości potrzebne dla rozwoju osobistego, nie mają one fundamentalnego wpływu na zdrowie emocjonalne dzieci na wczesnym etapie ich życia. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie hierarchii potrzeb oraz nieodpowiednie przyporządkowanie ich do objawów problemów emocjonalnych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o źródłach problemów psychologicznych. Ważne jest, aby skupić się na zrozumieniu tych podstawowych potrzeb emocjonalnych, które są kluczowe dla zdrowego rozwoju dzieci.