Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Zawód: Opiekunka dziecięca
Przytulenie, pocieszanie oraz prowadzenie zabaw paluszkowych zaspokaja dziecku potrzebę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Przytulanie, pocieszanie oraz prowadzenie zabaw paluszkowych odgrywają kluczową rolę w zaspokajaniu potrzeby kontaktu u dziecka. Dzieci, zwłaszcza w pierwszych latach życia, intensywnie poszukują bliskości emocjonalnej i fizycznej z osobami dorosłymi, co jest niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju. Badania pokazują, że dzieci, które doświadczają regularnego kontaktu fizycznego, są bardziej otwarte i lepiej radzą sobie w relacjach społecznych. Przykładem może być praktyka wspólnego zabawy paluszkowej, która nie tylko angażuje dzieci w interakcję z dorosłymi, ale także pozwala im na rozwijanie umiejętności społecznych. W kontekście standardów wychowania przedszkolnego oraz rozwoju emocjonalnego, kontakt z bliskimi osobami jest kluczowym elementem, który wspiera rozwój wiary w siebie oraz poczucia bezpieczeństwa. Stosując te praktyki, dorośli wspierają dzieci w nawiązywaniu zdrowych relacji interpersonalnych, co jest fundamentem dla ich przyszłego funkcjonowania w społeczeństwie.
Każda z pozostałych odpowiedzi, choć może wydawać się atrakcyjna, nie odzwierciedla rzeczywistej potrzeby, jaką zaspokajają opisane działania. Na przykład, potrzeba sukcesu odnosi się do osiągania celów i uzyskiwania pozytywnych rezultatów, co jest istotne w kontekście rozwoju umiejętności, ale nie jest bezpośrednio związane z bliskością emocjonalną. Dzieci w okresie wczesnego dzieciństwa nie są jeszcze w pełni świadome koncepcji sukcesu, a ich najważniejsze potrzeby dotyczą relacji emocjonalnych. Podobnie, potrzeba działania, choć kluczowa dla rozwoju motorycznego i poznawczego, nie odnosi się bezpośrednio do emocjonalnego wsparcia, które jest oferowane przez przytulanie i zabawę. Wreszcie, potrzeba szacunku, związana z docenieniem i uznaniem, również nie jest tak fundamentalna jak potrzeba kontaktu, zwłaszcza w kontekście małych dzieci, które na początku swojego życia są bardziej skoncentrowane na nawiązywaniu bliskich relacji. W związku z tym, kluczowym błędem jest mylenie potrzeby kontaktu z innymi potrzebami emocjonalnymi i społecznymi, co może prowadzić do rozwoju nieprawidłowych strategii wychowawczych, które nie uwzględniają najważniejszych aspektów rozwoju dziecka.