67-letnia podopieczna powróciła ze szpitala po długotrwałej terapii przeciwnowotworowej. Codziennie, z pomocą opiekunki wykonuje samodzielnie ćwiczenia wzmacniające jej sprawność ruchową. Pomagając w kinezyterapii, opiekunka powinna przestrzegać zasady
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź dotycząca stosowania ćwiczeń częściej, lecz krótszych, jest zgodna z zasadami efektywnej kinezyterapii, szczególnie w kontekście pacjentów po terapii przeciwnowotworowej. Krótsze sesje ćwiczeniowe pozwalają na lepsze dostosowanie intensywności do możliwości pacjenta, co minimalizuje ryzyko przetrenowania oraz kontuzji. Częstsze wykonywanie ćwiczeń sprzyja także utrzymaniu motywacji i zaangażowania pacjentki, co jest kluczowe dla jej postępów. Na przykład, jeśli 67-letnia podopieczna wykonuje ćwiczenia wzmacniające przez 10-15 minut każdego dnia, ma to korzystny wpływ na jej siłę mięśniową, elastyczność oraz ogólną sprawność fizyczną. Dobrą praktyką jest również wprowadzenie różnorodności w ćwiczeniach, aby angażować różne grupy mięśniowe, co może przyspieszyć proces rehabilitacji. Warto także pamiętać, że regularna aktywność fizyczna zmniejsza ryzyko nawrotów choroby nowotworowej oraz poprawia samopoczucie psychiczne pacjentów.
Wybór opcji dotyczącej wykonywania ćwiczeń co drugi dzień może prowadzić do niedostatecznej aktywności fizycznej u pacjentów, którzy przeszli intensywne leczenie onkologiczne. Takie podejście nie uwzględnia potrzeby regularnej stymulacji mięśni i układu kostno-mięśniowego. Rekomendacje dotyczące rehabilitacji w takich przypadkach sugerują częstsze, ale krótsze sesje ćwiczeń, co pozwala na lepsze dopasowanie do indywidualnych możliwości pacjenta. Z kolei utrzymywanie sprawnego tempa ćwiczeń, choć brzmi pozytywnie, może być problematyczne. Każdy pacjent ma różny poziom sprawności, a zbyt szybkie tempo może prowadzić do kontuzji lub zniechęcenia. Odpowiednie tempo powinno być dostosowane do stanu zdrowia i kondycji pacjentki, co wymaga współpracy z terapeutą. Wreszcie, wskazanie na stosowanie ćwiczeń rzadziej, lecz dłuższych, jest również nieadekwatne, gdyż długotrwałe sesje mogą być męczące i zniechęcające. W rehabilitacji kluczowe jest stosowanie zasady 'częściej i krócej', co sprzyja lepszemu przyswajaniu ćwiczeń oraz zachowaniu motywacji do kontynuacji terapii.