Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wybór zajęć komputerowych, przyrodniczych czy ruchowych w kontekście znacznego upośledzenia wzroku nie jest optymalny i wynika z pewnych błędnych założeń dotyczących adaptacji aktywności dla osób starszych z niepełnosprawnością sensoryczną. Zajęcia komputerowe są często postrzegane jako rozwijające i nowoczesne, ale w przypadku osób z poważnymi problemami ze wzrokiem obsługa urządzeń cyfrowych może być wręcz frustrująca. Nawet jeśli istnieją technologie asystujące, to ich opanowanie wymaga czasu i motywacji, a także dostępu do specjalnego sprzętu, co nie zawsze jest możliwe w warunkach domowych. Przyrodnicze aktywności, które kojarzą się z wyjściami na świeże powietrze czy obserwacją przyrody, również tracą na atrakcyjności, gdy podopieczny nie widzi dobrze lub wcale. Oczywiście kontakt z naturą jest wskazany, ale nie zastąpi on osobistych pasji – zwłaszcza jeśli przed upośledzeniem wzroku dominowały u pana Jana zainteresowania muzyczne. Z kolei aktywności ruchowe, mimo że są bardzo ważne dla zdrowia osób starszych, nie wpisują się w jego dotychczasowe upodobania i mogą być odbierane jako wymuszone, zwłaszcza jeśli nie ma ku nim wcześniejszej motywacji. Częstym błędem w myśleniu jest traktowanie aktywności fizycznej jako uniwersalnego rozwiązania na każdą okoliczność, a to po prostu nie działa w taki sposób – szczególnie, gdy ograniczenia sensoryczne kolidują z bezpieczeństwem lub poczuciem komfortu. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej sprawdzają się te formy wsparcia, które opierają się na wcześniejszych zainteresowaniach podopiecznego. Tylko wtedy senior czuje się naprawdę zauważony i doceniony. Stąd odpowiedź muzyczne jest nie tylko logicznym, ale wręcz jedynym sensownym wyborem w tym przypadku, zgodnie z zasadą indywidualizacji opieki i szacunku dla historii życiowej osoby starszej.