Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W przypadku seniora z zaawansowaną miażdżycą kończyn dolnych, który porusza się na wózku inwalidzkim, bardzo istotne staje się dobranie terapii do realnych możliwości ruchowych i dotychczasowych pasji. Często zdarza się, że wybór pada na takie formy jak ludoterapia, choreoterapia czy hortikuloterapia, bo wydają się atrakcyjne lub modne, ale trzeba dokładnie przeanalizować ich zastosowanie w praktyce. Ludoterapia, czyli terapia poprzez gry i zabawy towarzyskie, oczywiście wspiera integrację społeczną, jednak nie wykorzystuje potencjału twórczego osoby, która całe życie poświęciła sztuce i ilustracji. Choreoterapia natomiast, mimo że może przynosić wiele korzyści w zakresie poprawy kondycji psycho-fizycznej, bazuje głównie na ruchu, tańcu, ekspresji ciała. U osoby z poważnym ograniczeniem ruchowym, w dodatku z chorobą naczyń, wdrożenie tej formy terapii jest po prostu mało możliwe lub wręcz niewskazane. Jeśli chodzi o hortikuloterapię – kontakt z roślinami, pielęgnacja ogrodu – bywa świetnym elementem wsparcia dla osób lubiących naturę, jednak znowu pojawia się bariera ruchowa. Prace ogrodowe wymagają przynajmniej minimalnej sprawności fizycznej, często schylania się, przenoszenia drobnych przedmiotów, a nawet przemieszczania się na zewnątrz, co dla osoby na wózku z miażdżycą jest dużym wyzwaniem. Typowym błędem bywa automatyczne przypisywanie terapii uniwersalnych bez indywidualnej analizy historii pacjenta i jego preferencji. Według dobrych praktyk w opiece nad seniorami to właśnie dostosowanie działań do wcześniejszych doświadczeń i aktualnych możliwości daje największe szanse powodzenia, a arteterapia w tym przypadku najpełniej odpowiada potrzebom zarówno psychicznym, jak i praktycznym podopiecznej.