Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
72-letnia pacjentka, cierpiąca na zaawansowaną miażdżycę tętnic nóg, przemieszcza się na wózku inwalidzkim. Przez długie lata pracowała jako ilustratorka książek dziecięcych. Jakie formy terapii powinna rozważyć jej opiekunka?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Arteterapia jest najodpowiedniejszym wyborem dla 72-letniej podopiecznej, będącej byłą ilustratorką książek dla dzieci, ponieważ pozwala na wykorzystanie jej dotychczasowych umiejętności artystycznych i kreatywności w sposób, który jest dostosowany do jej aktualnych możliwości fizycznych. Ta forma terapii koncentruje się na wyrażaniu emocji poprzez sztukę, co może przynieść wiele korzyści, takich jak poprawa samopoczucia, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz możliwość nawiązywania relacji z innymi. W kontekście arteterapii, można zaproponować podopiecznej różnorodne techniki, takie jak malowanie, rysowanie czy tworzenie kolaży, co może być szczególnie terapeutyczne, biorąc pod uwagę jej tło zawodowe. Ponadto, arteterapia sprzyja rozwijaniu zdolności poznawczych oraz umożliwia relaksację i redukcję stresu, co jest istotne w pracy z osobami starszymi. Warto dodać, że standardy dotyczące terapii zajęciowej wskazują na znaczenie personalizacji działań terapeutycznych, co w tym przypadku może przyczynić się do poprawy jakości życia podopiecznej.
Hortikuloterapia, ludoterapia i choreoterapia, choć mają swoje zalety, nie są tak odpowiednie w przypadku omawianej podopiecznej. Hortikuloterapia, czyli terapia ogrodnicza, polega głównie na wykorzystaniu pracy w ogrodzie jako formy terapii. Osoba, która porusza się na wózku inwalidzkim, może mieć znaczące trudności z udziałem w tego typu zajęciach, co może ograniczać jej możliwości zaangażowania się i czerpania korzyści z terapii. Ludoterapia, bazująca na zabawach i interakcji z innymi, również może nie być optymalna, zwłaszcza jeśli podopieczna doświadcza ograniczeń w mobilności, co może utrudniać jej aktywne uczestnictwo w grupowych formach zabaw. Z kolei choreoterapia, która łączy ruch z ekspresją artystyczną, również wymaga pewnego poziomu sprawności fizycznej, co może być nieosiągalne w przypadku tej pacjentki. Dlatego, skupiając się na możliwości wykorzystania jej umiejętności artystycznych w ramach arteterapii, można zrealizować cele terapeutyczne, które są bardziej dostosowane do jej indywidualnych potrzeb i sytuacji życiowej. W terapii zajęciowej kluczowe jest dostosowanie metod do możliwości i zainteresowań podopiecznego, co w tym przypadku jednoznacznie wskazuje na arteterapię jako najkorzystniejszy wybór.