75-letnia podopieczna została wypisana z oddziału ortopedycznego, gdzie wcześniej trafiła z powodu złamania szyjki kości udowej prawej. W szpitalu wszczepiono endoprotezę stawu biodrowego. Podopieczna jest leżąca, szczupła, odwodniona. Z powodu unieruchomienia jest szczególnie narażona na wystąpienie odleżyn oraz
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi dotyczącej infekcji układu oddechowego jest trafny, ponieważ pacjent leżący, szczególnie starszy, jest narażony na rozwój tego typu powikłań w wyniku unieruchomienia. Długotrwałe leżenie w łóżku ogranicza mobilność, co prowadzi do stagnacji w płucach, utrudniając odkrztuszanie wydzieliny i sprzyjając rozwojowi infekcji, takich jak zapalenie płuc. W takich przypadkach kluczowe jest stosowanie technik profilaktyki, takich jak zmiany pozycji pacjenta, ćwiczenia oddechowe oraz odpowiednia hydratacja, co może znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych powikłań. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami unieruchomionymi, personel medyczny powinien regularnie oceniać stan płuc, aby wcześnie wykryć ewentualne problemy i wdrożyć interwencje. Ponadto, w przypadku pacjentów po operacjach ortopedycznych, takich jak wszczepienie endoprotezy, ważne jest również monitorowanie stanu ogólnego chorego oraz zapewnienie odpowiedniego programu rehabilitacyjnego, co przyczynia się do zachowania sprawności oddechowej i ogólnej kondycji pacjenta.
Analiza pozostałych odpowiedzi ujawnia istotne błędy w rozumieniu powikłań związanych z długotrwałym unieruchomieniem. Biegunki, choć mogą wystąpić u pacjentów po operacjach, nie są bezpośrednio związane z unieruchomieniem, ale raczej z dietą lub stosowaniem leków przeciwbólowych, co może powodować zaburzenia trawienne. Obniżenie ciśnienia tętniczego jest zjawiskiem, które może wystąpić w sytuacji długotrwałego unieruchomienia, jednak bardziej typowe jest podwyższenie ciśnienia jako odpowiedź organizmu na stres lub ból, co może prowadzić do nadciśnienia. Z kolei infekcje układu oddechowego, jak już wcześniej wspomniano, są znacznie bardziej powszechne i problematyczne w przypadku pacjentów leżących, co czyni je kluczowym zagadnieniem w opiece. Ważnym aspektem jest zrozumienie patofizjologii oraz ryzyka, które wynikają z braku ruchu, a także wdrażanie działań prewencyjnych. Zatem, pozostawienie pacjenta w unieruchomieniu bez odpowiednich działań profilaktycznych może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym do powikłań ze strony układu oddechowego, co należy traktować jako priorytet w opiece nad pacjentami w podeszłym wieku.