Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
80-letnia pacjentka, zmagająca się z reumatoidalnym zapaleniem stawów, wykazuje niską aktywność fizyczną, spędzając większość czasu w łóżku. Od dłuższego okresu boryka się z zaparciami atonicznymi. Jakie kroki powinna podjąć opiekunka, aby złagodzić dolegliwości pacjentki?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Właściwe podejście do opieki nad 80-letnią podopieczną z reumatoidalnym zapaleniem stawów, która jest mało aktywna i cierpi na zaparcia atoniczne, powinno obejmować zwiększenie aktywności ruchowej oraz wzbogacenie diety o błonnik. Regularna aktywność fizyczna, dostosowana do możliwości pacjentki, może znacząco poprawić perystaltykę jelit, co jest kluczowe w łagodzeniu zaparć. Ćwiczenia mogą obejmować spacery, lekkie ćwiczenia rozciągające czy rehabilitację ruchową. Zwiększenie podaży błonnika w diecie, poprzez wprowadzenie owoców, warzyw, pełnoziarnistych produktów i nasion, wspiera naturalne procesy trawienne. Zgodnie z zaleceniami dla osób starszych, optymalne jest dążenie do diety bogatej w błonnik, co ma pozytywny wpływ na zdrowie jelit i ogólne samopoczucie. Wprowadzenie tych zmian może również prowadzić do lepszego samopoczucia psychicznego, co jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością. Rekomendacje te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi zdrowego stylu życia oraz dbałości o zdrowie osób starszych, które podkreślają znaczenie aktywności fizycznej i odpowiedniej diety.
Propozycje dotyczące zakupu luźnej odzieży oraz wprowadzenia diety ubogoresztkowej są niewłaściwe, ponieważ te działania mogą prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia pacjentki. Luźna odzież, choć może wydawać się wygodna, nie wpływa na problem zaparć i nie angażuje pacjentki w aktywność fizyczną, co jest kluczowe w jej sytuacji. Dieta ubogoresztkowa, z kolei, jest przeciwwskazana w przypadku zaparć atonicznych, gdyż ogranicza podaż błonnika, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania jelit. Zamiast tego, dieta powinna być bogata w błonnik, aby wspierać perystaltykę jelit. Przykłady błędnych rozwiązań obejmują także zalecenie wykonywania ćwiczeń dna miednicy bez uwzględnienia ogólnej aktywności ruchowej, co może być niewystarczające dla poprawy stanu zdrowia pacjentki. Ograniczanie podaży płynów jest szkodliwe, ponieważ odpowiednie nawodnienie jest kluczowe dla zapobiegania zaparciom, a także dla ogólnego zdrowia. Podawanie leków przeczyszczających i lekkostrawnych potraw nie jest rozwiązaniem długoterminowym i może prowadzić do uzależnienia od takich środków oraz zaburzeń równowagi elektrolitowej w organizmie. Właściwe podejście do problemów jelitowych wymaga bardziej złożonej i zrównoważonej strategii, obejmującej dietę oraz aktywność fizyczną.