Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Jednym z najczęstszych błędów w komunikacji z osobą niedosłyszącą, korzystającą z aparatu słuchowego, jest przekonanie, że trzeba mówić bardzo głośno albo zbliżać się do ucha bez aparatu. To niestety prowadzi do wielu problemów – zbyt głośny dźwięk może nie tylko być nieprzyjemny dla użytkownika, ale wręcz zniekształcać mowę i powodować efekt sprzężenia w aparacie, co objawia się piskiem lub szumem. Z kolei mówienie po stronie ucha bez aparatu kompletnie mija się z celem – osoba nie usłyszy lepiej, a wręcz przeciwnie, może stracić orientację w przestrzeni i nie będzie mogła korzystać z funkcji swojego urządzenia. Mówienie cicho albo odwracanie się podczas rozmowy to kolejny błąd – wtedy sygnał docierający do aparatu jest za słaby lub zniekształcony, przez co podopieczny nie jest w stanie prawidłowo zrozumieć treści rozmowy. Ludzie często zakładają, że aparat załatwi wszystko za nich, ale to nieprawda – nawet najlepszy sprzęt działa najlepiej, gdy wspieramy go odpowiednią techniką mówienia. W praktyce spotyka się też osoby, które próbują „krzyczeć” do osoby z aparatem, co prowadzi do sytuacji stresowych i pogarsza komfort rozmowy. Moim zdaniem kluczowe jest zrozumienie, że to nie siła głosu, lecz wyrazistość, odpowiednie tempo i kontakt wzrokowy mają największe znaczenie. Branżowe wytyczne oraz praktyka codzienna pokazują, że najlepsze efekty daje spokojna, wyraźna mowa, skierowana wprost do rozmówcy, bez przesadnej głośności i bez zbędnego pośpiechu. To naprawdę działa – i to nie tylko w domach opieki, ale w każdej sytuacji, gdy komunikujemy się z osobą z ubytkiem słuchu.