Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wydaje się, że wybór innych zapięć niż rzepy może wydawać się dobrym pomysłem na pierwszy rzut oka, zwłaszcza jeśli bierze się pod uwagę tradycyjne ubiory czy zwyczajne codzienne ubrania. Jednakże problem z guzikami, zatrzaskami czy haftkami polega na tym, że wymagają one precyzyjnej pracy palców oraz koordynacji obu rąk, co przy chorobie Parkinsona jest mocno utrudnione. Guziki trzeba dokładnie trafić w dziurkę i przełożyć przez materiał – samo to jest wyzwaniem nawet dla osób bez drżenia rąk czy sztywności stawów. Zatrzaski z kolei, choć wydają się prostsze, często wymagają sporej siły przy zapięciu lub odpięciu, a przy drobnych, nieskoordynowanych ruchach mogą się po prostu nie zamykać poprawnie lub wręcz urywać. Haftki natomiast bywają wręcz drobiazgowym wyzwaniem – trzeba je precyzyjnie zaczepić, co dla osoby z zaburzeniami motoryki staje się praktycznie niemożliwe do wykonania samodzielnie. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jeśli coś jest stosowane powszechnie, to będzie dobre również dla osób z ograniczeniami – niestety, tutaj praktyka pokazuje coś zupełnie innego. Z mojego doświadczenia wynika, że każda próba 'ułatwiania' poprzez guziki lub zatrzaski kończy się sfrustrowaniem podopiecznej i koniecznością stałej pomocy opiekuna. Rzepy natomiast można szybko i bezpiecznie zapiąć jedną ręką, nawet przy drżących dłoniach czy ograniczonej sile. W wytycznych dotyczących opieki nad osobami z chorobami neurologicznymi i reumatologicznymi podkreśla się, że dopiero zapięcia na rzepy realnie zwiększają samodzielność przy ubieraniu. To ważna różnica, bo pozwala nie tylko na poprawę jakości życia, ale i budowanie poczucia własnej wartości u chorego. Warto więc na przyszłość pamiętać, by projektować środowisko właśnie z myślą o takich drobnych, ale bardzo istotnych ułatwieniach.