Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W pracy opiekuńczej i socjalnej bardzo łatwo pomylić etapy procesu pomagania, zwłaszcza gdy w praktyce często się one przeplatają albo są realizowane równolegle. Jednakże, kluczowe jest zrozumienie, że analiza problemów, potrzeb, zasobów i oczekiwań podopiecznego nie odbywa się ani podczas monitorowania, ani podczas realizacji, ani też w trakcie ewaluacji. Monitorowanie dotyczy raczej sprawdzania, czy wsparcie jest wdrażane zgodnie z ustalonym planem oraz czy przynosi oczekiwane rezultaty. To taki etap bieżącego nadzoru, trochę jak kontrola jakości w trakcie produkcji – sprawdzamy, czy wszystko idzie zgodnie ze wcześniejszymi założeniami. Realizacja natomiast to już wprowadzanie działań w życie, przekładanie planu na konkretne czynności. Ludzie często mylą te etapy, bo wydaje się, że potrzeby pojawiają się na bieżąco, ale w praktyce bez wcześniejszego, porządnego planowania trudno działać efektywnie. Z kolei ewaluacja polega na ocenie efektywności i skuteczności całego procesu pomocy – wtedy już mamy pełny obraz, analizujemy co się udało, a co można poprawić, ale nie jest to moment na identyfikowanie wyjściowych problemów i potrzeb. Typowym błędem jest myślenie, że wszelkie analizy robi się non stop, a w rzeczywistości to właśnie etap planowania jest po to, żeby zebrać i posegregować te wszystkie dane. Dobrze jest pamiętać, że to solidne rozpoznanie sytuacji stanowi punkt wyjścia do dalszych etapów, a nie odwrotnie. Takie podejście jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami pracy z podopiecznym, na przykład tymi zalecanymi przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej.