Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wiele osób myśli, że skoro organizm potrzebuje energii, to wystarczy zwiększyć ilość cukrów lub tłuszczów w diecie i wszystko się jakoś ułoży. To niestety dość powszechny błąd, zwłaszcza w opiece nad osobami starszymi lub przewlekle chorymi. Cukry (węglowodany proste) rzeczywiście dają szybki zastrzyk energii, ale nie mają praktycznie żadnych właściwości budulcowych – nie pomagają w odbudowie uszkodzonych tkanek, a wręcz mogą zaostrzać stany zapalne, jeśli ktoś przesadzi. Z kolei tłuszcze są ważne dla układu nerwowego czy wchłaniania witamin, ale nie wpływają bezpośrednio na gojenie ran. Węglowodany złożone to dobra podstawa energetyczna, ale bez białka nie ma mowy o naprawie skóry. Najczęstszy błąd polega na myleniu energii z budulcem – ludzie kojarzą odleżyny z „osłabieniem” i próbują to kompensować kaloriami, a nie składnikami naprawczymi. Tymczasem w branżowych rekomendacjach, jak choćby zaleceniach Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran i innych organizacji pielęgniarskich, jasno się podkreśla, że kluczowe jest zwiększenie ilości białka w diecie. Bez tego organizm nie ma z czego „naprawić” uszkodzeń. Moim zdaniem warto sobie zapamiętać, że to właśnie białko aktywuje procesy regeneracji – nie cukry i nie tłuszcze. W praktyce opiekunka środowiskowa powinna nie tylko ograniczać puste kalorie, ale przede wszystkim planować posiłki tak, by zawierały produkty białkowe. Takie podejście naprawdę robi różnicę i pozwala uniknąć wielu powikłań zdrowotnych u osób z grupy ryzyka.