Odpowiedź społeczna jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na problem z izolacją i brakiem wsparcia ze strony bliskich, co często prowadzi do obniżenia jakości życia i stanu psychicznego. W przypadku podopiecznej, która zdawkowo odpowiada na pytania o rodzinę i szybko zmienia temat rozmowy, sygnalizuje to, że relacje społeczne są zaburzone. Osoby starsze, które nie mają regularnego kontaktu z rodziną, mogą doświadczać poczucia osamotnienia i obniżonego poczucia własnej wartości. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na identyfikacji potrzeb wsparcia społecznego oraz na podejmowaniu działań w celu poprawy sytuacji, takich jak organizacja wizyt, aktywności społecznych czy grup wsparcia. Standardy pracy z osobami starszymi podkreślają znaczenie interakcji społecznych dla ich zdrowia psychicznego i fizycznego, co powinno być brane pod uwagę w planowaniu opieki.
Wybór odpowiedzi związanej z problemami bytowymi mógł wynikać z mylnego wrażenia, że brak odwiedzin bliskich jest związany z brakiem zasobów materialnych, co jest nieprawidłowe w kontekście opisanego przypadku. Problemy bytowe dotyczą zwykle warunków życia, jak brak dostępu do podstawowych potrzeb. Natomiast w sytuacji podopiecznej, problem nie leży w gospodarowaniu zasobami, ale w relacjach międzyludzkich. Odpowiedzi dotyczące zdrowia lub mieszkania również są nieadekwatne, ponieważ nie wskazują na kluczowy aspekt – związki społeczne. Izolacja społeczna może prowadzić do problemów zdrowotnych, ale sama w sobie nie jest problemem zdrowotnym. Osoby starsze mogą być zdrowe fizycznie, a mimo to cierpieć z powodu braku kontaktów międzyludzkich. W kontekście mieszkań, izolacja niekoniecznie związana jest z warunkami lokalowymi, ale raczej z sytuacją emocjonalną i społeczną jednostki. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że problemy społeczne są często ukryte i mogą się manifestować na różne sposoby. Standardy opieki nad osobami starszymi zalecają zwracanie uwagi na aspekty emocjonalne i społeczne, co jest kluczowe dla ich dobrostanu.