Podanie basenu osobie leżącej, która zgłasza potrzebę oddania stolca, to podstawowa i najbardziej higieniczna procedura opiekuńcza w tej sytuacji. Basen jest przeznaczony właśnie do tego celu – umożliwia pacjentowi oddanie stolca w pozycji leżącej, minimalizując przy tym ryzyko zabrudzenia łóżka oraz zwiększając komfort i poczucie godności podopiecznego. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu opiekunów czasem bagatelizuje znaczenie odpowiedniego sprzętu i sięga po pieluchy, ale to nie tylko nie jest zgodne z dobrymi praktykami, lecz także może prowadzić do rozwoju odleżyn i podrażnień skóry. W szpitalach i domach opieki personel medyczny jest szkolony, aby zawsze w miarę możliwości umożliwić pacjentowi fizjologiczne wydalanie do basenu, zamiast stosować środki chłonne jako rozwiązanie na co dzień. To również pozwala na lepszą kontrolę ilości i jakości wydalanego stolca, co bywa ważne diagnostycznie. Basen łatwo się dezynfekuje, a jego użycie daje pacjentowi większe poczucie normalności i umożliwia zachowanie elementarnej intymności. Uważam, że odpowiednie wykorzystanie basenu to wyraz szacunku wobec chorego oraz po prostu elementarny standard opieki.
W przypadku pacjenta leżącego, który świadomie zgłasza potrzebę oddania stolca, opiekunowie nie powinni stosować kaczek, pieluchomajtek ani pieluch anatomicznych jako rozwiązania pierwszego wyboru. Kaczka to sprzęt przeznaczony raczej do oddawania moczu, szczególnie wśród mężczyzn, i nie jest dostosowany do przyjęcia stolca – jej kształt i pojemność mogą powodować nieprzyjemne sytuacje, a także większy dyskomfort chorego. Częstym błędem jest myślenie, że każdy pojemnik nada się do każdej potrzeby fizjologicznej, ale w praktyce prowadzi to do frustracji zarówno podopiecznego, jak i opiekuna. Pieluchomajtki czy pieluchy anatomiczne to rozwiązania służące głównie osobom z nietrzymaniem stolca lub moczu, które nie są w stanie zasygnalizować swoich potrzeb albo są całkowicie niesamodzielne. Ich stosowanie u osoby komunikującej potrzebę wypróżnienia nie tylko obniża jej komfort psychiczny, ale także zwiększa ryzyko powstawania odparzeń, infekcji skóry czy nieprzyjemnych zapachów w otoczeniu. Z mojej praktyki wynika, że czasem z braku czasu lub z wygody opiekunowie wymieniają pieluchy zamiast umożliwić naturalne wydalanie, ale to nie jest zgodne z etyką i zasadami opieki długoterminowej. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że sprzęt i metody powinny być zawsze dostosowane do realnych potrzeb i możliwości podopiecznego, dbając przy tym o jego intymność, godność oraz profilaktykę powikłań pielęgnacyjnych. Stereotypowe traktowanie pieluch jako uniwersalnego rozwiązania jest jednym z najczęstszych błędów w opiece, prowadzącym do obniżenia jakości życia chorego.