Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Często można się spotkać z myleniem roli kontraktu zawieranego pomiędzy opiekunką a podopiecznym z innymi dokumentami lub działaniami stosowanymi w opiece społecznej. Dobór metod i technik pracy to raczej kwestia planu opieki lub indywidualnej diagnozy potrzeb podopiecznego, gdzie specjalista analizuje sytuację i wybiera najlepsze strategie działania – to nie jest element kontraktu jako takiego. Zebranie danych dotyczących funkcjonowania rodziny podopiecznego to z kolei etap wstępnej diagnozy, często realizowany przez pracownika socjalnego lub opiekuna na początku współpracy, ale to bardziej wywiad środowiskowy niż formalne ustalanie zasad współpracy. Natomiast określenie zadań i czasu pracy specjalistów wspierających podopiecznego to temat raczej dla wewnętrznych ustaleń zespołu opiekuńczego lub harmonogramów pracy, a nie kontraktu między opiekunką a samym podopiecznym. Typowym błędem myślowym jest traktowanie kontraktu tylko jako narzędzia organizacyjnego lub logistycznego, zamiast widzieć w nim formalne zobowiązanie dotyczące wzajemnych relacji, granic, odpowiedzialności i oczekiwań względem siebie. W praktyce, brak jasno określonych zasad współpracy prowadzi niekiedy do nieporozumień, które można by łatwo wyeliminować dzięki nawet prostemu kontraktowi. Moim zdaniem, warto zawsze pamiętać, że kontrakt nie jest dokumentem „biurokratycznym”, ale bardzo praktycznym narzędziem, które chroni interesy obu stron i tworzy fundament do efektywnej, profesjonalnej pracy opiekuńczej.