Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W praktyce planowanie aktywności dla osoby z chorobą Alzheimera wymaga sporej ostrożności i indywidualnego podejścia. Często popełnianym błędem jest przecenianie możliwości chorego, szczególnie jeśli chodzi o orientację w otoczeniu czy koordynację ruchową. Długie spacery w nieznanym otoczeniu, nawet w obecności opiekuna, mogą prowadzić do dezorientacji, lęku, a w skrajnych przypadkach nawet do zagubienia osoby chorej. To jest dość ryzykowna strategia, bo osoby z Alzheimera mają tendencję do gubienia się, a nowe miejsca są dla nich często źródłem niepokoju. Trucht na bieżni czy ćwiczenia wzmacniające siłę nóg prowadzone na siłowni pod opieką trenera brzmią może nowocześnie i atrakcyjnie, ale niestety rzadko sprawdzają się w tej grupie wiekowej i przy tym stopniu zaburzeń poznawczych. Ryzyko upadków, przeciążeń czy nawet urazów jest wtedy zdecydowanie większe. Zresztą – branżowe rekomendacje, na przykład Europejskiego Towarzystwa Geriatrycznego, jasno mówią, że aktywność powinna być przede wszystkim bezpieczna, przewidywalna i dostosowana do możliwości (czyli raczej spokojne spacery, proste ćwiczenia niż wymagające siłownie czy bieżnie). Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda ruchowa aktywność jest dobra – niestety nie w tym przypadku. Kluczowe jest zapewnienie komfortu psychicznego i fizycznego, a także stałej obecności osoby wspierającej. Chorym z Alzheimera najwięcej korzyści przynoszą ćwiczenia ogólnousprawniające oraz spacery w znanym, kontrolowanym środowisku, zawsze w obecności opiekuna, bo to minimalizuje stres i ryzyko nieprzewidywanych sytuacji. Standardy w tej dziedzinie są naprawdę zgodne – bezpieczeństwo i prostota przede wszystkim.