Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Jakie materiały powinna zorganizować opiekunka środowiskowa, planując zajęcia z hortikuloterapii?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "Doniczki i ziemię" jest prawidłowa, ponieważ hortikuloterapia opiera się na pracy z roślinami, co wymaga odpowiednich materiałów do ich uprawy. Doniczki są niezbędne do sadzenia roślin, a ziemia zapewnia im odpowiednie warunki do wzrostu, w tym dostęp do składników odżywczych oraz właściwej struktury dla korzeni. Praktyczne zastosowanie tego materiału w terapii może obejmować zajęcia takie jak tworzenie mini-ogrodów, sadzenie kwiatów czy ziół, co nie tylko rozwija umiejętności manualne uczestników, ale również wpływa na ich samopoczucie, pobudzając zmysły i wspierając relaksację. Ponadto, praca z roślinami ma udowodnione korzyści psychiczne, takie jak redukcja stresu czy poprawa nastroju. Użycie odpowiednich materiałów w hortikuloterapii jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie, które podkreślają znaczenie środowiska naturalnego w procesie terapeutycznym. Zastosowanie roślin w terapii jest również zgodne z aktualnymi standardami w pracy z osobami z różnymi potrzebami, co czyni tę odpowiedź trafną i uzasadnioną.
Wybór materiałów do zajęć z hortikuloterapii jest kluczowy dla efektywności terapii. Zamiana doniczek i ziemi na kolorowe chusty i piłki, tamborek z muliną czy gry planszowe nie tylko odbiega od podstawowych założeń hortikuloterapii, ale także może prowadzić do niepełnego wykorzystywania potencjału terapeutycznego. Kolorowe chusty i piłki mogą być użyteczne w kontekście aktywności fizycznych, jednak nie przyczyniają się do rozwijania umiejętności ogrodniczych, które są fundamentem hortikuloterapii. Z kolei tamborek i mulina mogą być stosowane w zajęciach rękodzielniczych, jednak również nie dotykają sedna pracy z roślinami, co jest kluczowe w tym podejściu terapeutycznym. Gry planszowe i stolikowe, chociaż mogą stymulować myślenie strategiczne i społeczne interakcje, nie wnoszą niczego związanego z pracą z przyrodą, co jest istotą hortikuloterapii. Błąd w myśleniu polegający na wyborze tych materiałów odzwierciedla nieporozumienie dotyczące celów hortikuloterapii – zrozumienie, że kontakt z naturą i praktyczne umiejętności ogrodnicze są kluczem do pozytywnego wpływu na zdrowie psychiczne i fizyczne uczestników. Świadomość tej różnicy jest niezbędna dla skutecznego planowania zajęć terapeutycznych.