Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Przy konstruowaniu diety bogatej w potas bardzo łatwo jest ulec stereotypom albo wybrać produkty, które brzmią zdrowo, ale wcale nie są dobrym źródłem tego pierwiastka. Weźmy na przykład migdały, makarony, figi czy arbuzy – na pierwszy rzut oka mogą wydawać się sensownym wyborem, bo są modne i często polecane w mediach. Jednak w praktyce zawierają raczej umiarkowane ilości potasu lub, jak w przypadku smalcu i karmelu, praktycznie w ogóle go nie mają; wręcz przeciwnie, mogą być źródłem tłuszczów i cukrów prostych, których nadmiar nie sprzyja zdrowiu. Masło, białe pieczywo czy soki również nie stanowią istotnego źródła potasu, a ich miejsce w codziennej diecie jest raczej symboliczne jeśli chodzi o dostarczanie tego składnika mineralnego. Podobnie jest z oliwą z oliwek – świetna dla zdrowia serca dzięki kwasom tłuszczowym, ale jeśli chodzi o potas, jej zawartość jest marginalna. Warzywa kapustne i rodzynki mają pewne ilości potasu, lecz w porównaniu z liderami takich jak banany czy suszone morele, wypadają naprawdę blado. Co ciekawe, typowym błędem jest myślenie, że każdy owoc czy warzywo automatycznie stanowi bogate źródło potasu, podczas gdy tak naprawdę liczy się konkretna zawartość mineralna w 100 gramach produktu. Moim zdaniem łatwo jest też pomylić produkty suche z tymi świeżymi – na przykład suszone morele i rodzynki, choć oba są suszone, to tylko te pierwsze mają naprawdę bardzo duży udział potasu. W praktyce warto korzystać z tabel wartości odżywczych, które jasno pokazują, w których produktach mamy największe stężenie tego elektrolitu. Z mojego doświadczenia wynika, że kierowanie się popularnością produktu, a nie rzetelną wiedzą, bardzo często prowadzi do błędów w komponowaniu diety i nie pozwala osiągnąć zamierzonych efektów zdrowotnych.