Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wielu osobom wydaje się, że opiekunka środowiskowa powinna być zawsze uległa albo pobłażliwa, żeby nie wchodzić w konflikt z podopiecznym. To częsty błąd myślowy, ale w praktyce taka postawa prowadzi do utraty autorytetu czy wręcz obniżenia jakości opieki. Uległość i pobłażliwość oznaczają, że rezygnujemy z własnego profesjonalizmu, a przecież chodzi o to, by wspierać, a nie wyręczać. Z kolei traktowanie przedmiotowe, nawet jeśli razem z poszanowaniem prywatności, to już zupełny brak zrozumienia etyki pracy z człowiekiem – podopieczny to nie zadanie do odhaczenia, tylko osoba z własnymi emocjami, wartościami i historią. Kiedy patrzymy na podopiecznego jak na przedmiot, łatwo o rutynę i brak zaangażowania. Wbrew pozorom, nawet podmiotowe traktowanie nie jest pełne bez indywidualizacji i poszanowania godności – bo podmiotowość to szersze pojęcie, ale nie zawsze gwarantuje, że zaplanujemy działania zgodnie z rzeczywistymi potrzebami konkretnej osoby. W tej pracy najważniejsze jest łączenie profesjonalizmu z empatią – tak, żeby nawet najbardziej oporna czy zamknięta osoba poczuła, że jej zdanie się liczy. Standardy zawodowe i dobre praktyki funkcjonujące w środowisku opieki podkreślają, że skuteczna pomoc musi być dostosowana do jednostki, a nie realizowana schematycznie. Moim zdaniem, kiedy o tym się zapomina, łatwo o wypalenie zawodowe lub nieporozumienia z podopiecznymi.