Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Kategorie: Aktywizacja i czas wolny Dokumentacja i organizacja pracy Wsparcie społeczne i instytucjonalne
Jakie zasady, które zwiększają efektywność współpracy z podopiecznym, powinna wziąć pod uwagę opiekunka środowiskowa przystępując do stworzenia indywidualnego planu opieki?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź dotycząca indywidualizacji oraz poszanowania godności jest prawidłowa, ponieważ te zasady są fundamentem efektywnej współpracy z podopiecznym. Indywidualizacja polega na dostosowaniu opieki do unikalnych potrzeb, preferencji oraz zdolności każdego klienta. W praktyce oznacza to, że opiekunka środowiskowa powinna zrozumieć specyfikę sytuacji życiowej podopiecznego, jego oczekiwania i ograniczenia. Przykładem może być dostosowanie planu opieki do poziomu samodzielności osoby starszej, co pomoże w budowaniu jej autonomii oraz poprawie jakości życia. Poszanowanie godności oznacza traktowanie podopiecznego z szacunkiem, co jest kluczowe dla budowy zaufania i efektywnej relacji. W standardach opieki społecznej i zdrowotnej akcentuje się konieczność wspierania podopiecznych w podejmowaniu decyzji dotyczących ich życia, co jest zgodne z zasadą poszanowania ich godności. Praktyczne zastosowanie tych zasad nie tylko sprzyja lepszemu samopoczuciu podopiecznego, ale także zwiększa skuteczność podejmowanych działań opiekuńczych.
Wybór zasad takich jak akceptacja i uległość, podmiotowe traktowanie z pobłażliwością, a także przedmiotowe traktowanie z poszanowaniem prywatności, wskazuje na błędne zrozumienie kluczowych wartości, jakie powinny kierować pracą opiekuna środowiskowego. Akceptacja i uległość mogą prowadzić do postawy pasywnej, gdzie opiekunka może nie być w stanie skutecznie wspierać podopiecznego w samodzielnym podejmowaniu decyzji. Taka dynamika może ograniczać rozwój kompetencji życiowych podopiecznego. Podmiotowe traktowanie, chociaż jest ważne, w połączeniu z pobłażliwością sugeruje, że opiekun może nie dostrzegać pełnego potencjału podopiecznego, co jest sprzeczne z zasadą indywidualizacji. Przykładem jest sytuacja, w której podopieczny, mimo pewnych ograniczeń, jest w stanie podejmować decyzje dotyczące swojego życia, a opiekunka, traktując go w sposób pobłażliwy, może ograniczać jego możliwości. W przypadku przedmiotowego traktowania, podopieczny jest postrzegany bardziej jako obiekt opieki, a nie jako człowiek z własnymi potrzebami i aspiracjami. Takie podejście nie tylko umniejsza godności podopiecznego, ale może także prowadzić do frustracji oraz braku satysfakcji z opieki, co z kolei wpływa negatywnie na efektywność całego procesu opiekuńczego. W prawidłowej praktyce opiekuńczej istotne jest, aby zawsze kierować się zasadami indywidualizacji oraz poszanowania godności, co sprzyja nie tylko lepszym relacjom, ale także pozytywnym efektom zdrowotnym dla podopiecznych.