Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Jakiego rodzaju rehabilitacji fizycznej należy używać u pacjentki z tetraplegią?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ćwiczenia bierne są kluczowym rodzajem usprawniania fizycznego dla podopiecznych z tetraplegią, ponieważ koncentrują się na utrzymaniu zakresu ruchu oraz zapobieganiu powstawaniu przykurczy. Osoby z tetraplegią doświadczają paraliżu czterech kończyn, co ogranicza ich zdolność do wykonywania ruchów aktywnych. W związku z tym ćwiczenia bierne, w których terapeuta lub inna osoba pomagająca wykonuje ruchy, są niezbędne do zachowania elastyczności stawów oraz poprawy krążenia. Przykładowo, podczas sesji rehabilitacyjnych można stosować powolne i kontrolowane ruchy kończyn, co przynosi korzyści w postaci zmniejszenia ryzyka powikłań związanych z unieruchomieniem, takich jak zakrzepy czy odleżyny. Ponadto, zgodnie z aktualnymi standardami rehabilitacji neurologicznej, ćwiczenia bierne stanowią podstawę programów terapeutycznych, które mogą później być uzupełnione o inne formy aktywności, gdy pacjent zaczyna odzyskiwać zdolności motoryczne. Właściwe wprowadzenie ćwiczeń biernych może także wspierać procesy neuroplastyczności, co jest kluczowe dla pacjentów z uszkodzeniem rdzenia kręgowego.
Wybór ćwiczeń czynnych oporowych, samowspomaganych lub czynnych wolnych dla podopiecznej z tetraplegią opiera się na nieporozumieniu dotyczącym możliwości fizycznych takich pacjentów. Ćwiczenia czynne oporowe, w których pacjent wykonuje ruchy przy użyciu oporu, są niewłaściwe dla osób z całkowitym brakiem kontroli motorycznej. Osoby z tetraplegią nie są w stanie samodzielnie angażować mięśni kończyn w sposób wymagany do tych ćwiczeń, co czyni je nieadekwatnymi. Ćwiczenia samowspomagane także zakładają, że pacjent ma pewną zdolność do wykonywania ruchów, co w przypadku tetraplegii jest niemożliwe. Dodatkowo, ćwiczenia czynne wolne, które dotyczą ruchów wykonywanych bez oporu, nie przynoszą oczekiwanych efektów w kontekście rehabilitacji osób z paraliżem. Te podejścia mogą prowadzić do frustracji oraz zniechęcenia pacjentów, ponieważ nie są dostosowane do ich rzeczywistych potrzeb. Kluczowe w pracy z osobami z tetraplegią jest zrozumienie ograniczeń oraz dostosowanie terapii do ich indywidualnej sytuacji, co wymaga stosowania ćwiczeń biernych jako podstawowej metody, a nie prób angażowania ich w ćwiczenia, które są dla nich nieosiągalne.