Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Aby zminimalizować efekty izolacji społecznej 10-letniej dziewczynki uczącej się indywidualnie, która porusza się na wózku inwalidzkim, opiekunka powinna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi dotyczącej wychodzenia z dzieckiem do świetlicy integracyjnej jest trafny, ponieważ ta forma aktywności wspiera integrację społeczną i rozwój umiejętności interpersonalnych 10-letniej dziewczynki z nauczaniem indywidualnym. Świetlice integracyjne stwarzają przestrzeń, w której dzieci o różnych potrzebach i umiejętnościach mogą się spotkać, bawić oraz uczyć od siebie nawzajem. Takie środowisko sprzyja budowaniu relacji, a także umożliwia ćwiczenie umiejętności społecznych w kontekście interakcji z rówieśnikami. Przykładowo, dziecko uczęszczające do świetlicy może brać udział w zajęciach artystycznych, sportowych czy edukacyjnych, co nie tylko wzbogaca jego doświadczenia, ale także wpływa na poczucie przynależności. Dodatkowo, obecność opiekunów w takich miejscach umożliwia monitorowanie i wsparcie w sytuacjach, które mogą być dla dziecka wyzwaniem. Zgodnie z najlepszymi praktykami w pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami, kluczowe jest zapewnienie dostępu do różnorodnych form wsparcia, które umożliwiają ich aktywny udział w życiu społecznym.
Odpowiedzi, które sugerują jedynie wychodzenie na spacer lub wspólne oglądanie telewizji, nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest integracja społeczna. Spacer, choć może być formą aktywności na świeżym powietrzu, nie dostarcza dziecku interakcji z rówieśnikami i może prowadzić do izolacji, co jest sprzeczne z celem zniwelowania skutków wyalienowania. Wspólne oglądanie telewizji z kolei nie angażuje dziecka w interakcje społeczne oraz aktywności, które są niezbędne do rozwijania umiejętności komunikacyjnych i budowania relacji. To podejście może prowadzić do ograniczenia możliwości dziecka do zdobywania doświadczeń interpersonalnych, które są niezbędne do prawidłowego rozwoju emocjonalnego i społecznego. Uczestniczenie w zajęciach lekcyjnych dziewczynki także nie jest wystarczające, jeśli celem jest zniwelowanie skutków wyalienowania. Choć może to być korzystne w kontekście edukacyjnym, brakuje w tym przypadku elementu aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym poza formalnym środowiskiem edukacyjnym. Kluczowym błędem w myśleniu o integracji dzieci z niepełnosprawnościami jest zrozumienie, że sama obecność w grupie nie wystarcza; potrzebne są aktywne działania, które umożliwią nawiązywanie relacji i rozwijanie umiejętności społecznych. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się wsparciem osób z niepełnosprawnościami, kluczowe jest tworzenie sytuacji, w których dzieci mogą się swobodnie komunikować, nawiązywać przyjaźnie i rozwijać swoje umiejętności w naturalnym, wspierającym środowisku.