Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Mężczyzna z niedowładem połowiczym po przebytym udarze mózgu porusza się przy pomocy kul i ma problemy ze wzrokiem. Które formy aktywizacji powinna mu zaproponować opiekunka?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na słuchanie muzyki oraz spotkania z przyjaciółmi jest trafna ze względu na wiele korzyści, jakie te aktywności mogą przynieść osobie z niedowładem połowiczym po udarze mózgu. Muzyka ma udowodniony potencjał terapeutyczny, który obejmuje zarówno poprawę nastroju, jak i stymulację funkcji poznawczych. Badania wskazują, że słuchanie muzyki może wspierać rehabilitację neurologiczną poprzez angażowanie obszarów mózgu odpowiedzialnych za pamięć i emocje, co jest szczególnie istotne w procesie powrotu do zdrowia po udarze. Spotkania z przyjaciółmi z kolei nie tylko przeciwdziałają izolacji społecznej, ale również sprzyjają wymianie doświadczeń i wsparciu emocjonalnemu, co jest kluczowe w procesie rehabilitacji. Ważne jest, aby wprowadzać formy aktywizacji, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z zasadami person-centered care, gdzie pacjent jest w centrum wszystkich działań rehabilitacyjnych. Przykładem praktycznym może być organizowanie małych spotkań, gdzie pacjent ma możliwość interakcji z rówieśnikami, a także tworzenie playlisty z ulubioną muzyką, co może być częścią codziennej rutyny rehabilitacyjnej.
Wybór odpowiedzi związanych z pieszymi wycieczkami oraz grami planszowymi nie uwzględnia specyficznych potrzeb osoby z niedowładem połowiczym oraz problemami ze wzrokiem. Piesze wycieczki, mimo że mogą być korzystne dla ogólnej kondycji fizycznej, mogą stwarzać poważne ryzyko dla bezpieczeństwa pacjenta, zwłaszcza jeżeli nie jest on w stanie w pełni kontrolować swojego ruchu. Udar mózgu często wiąże się z zaburzeniami równowagi oraz koordynacji, co zwiększa ryzyko upadków. Gry planszowe z kolei, choć mogą wspierać funkcje poznawcze, nie są wystarczające dla aktywizacji społecznej i emocjonalnej, co jest kluczowe w rehabilitacji. Oglądanie telewizji i jazda na rowerze również nie są odpowiednie. Oglądanie telewizji jest aktywnością pasywną, która nie angażuje pacjenta w sposób potrzebny do jego rehabilitacji. Jazda na rowerze, podobnie jak piesze wycieczki, stawia pacjenta w sytuacji, w której może nie być w stanie bezpiecznie się poruszać, co może prowadzić do kontuzji. Dodatkowo, choreoterapia i majsterkowanie, choć mają swoje zalety, mogą być zbyt wymagające w kontekście ograniczeń pacjenta. Wybierając formy aktywizacji, kluczowe jest, aby skoncentrować się na ich bezpieczeństwie oraz ich zdolności do wspierania rehabilitacji poprzez interakcje społeczne oraz stymulację psychiczną.