Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Pojęcia takie jak psychoza, parafrenia czy schizofrenia są często mylone z depresją, pewnie dlatego, że wszystkie należą do szeroko pojętych zaburzeń psychicznych. Jednak ich objawy są zupełnie inne niż w przypadku depresji. Psychoza to stan, gdzie występują zaburzenia kontaktu z rzeczywistością, takie jak urojenia czy omamy słuchowe – osoba może widzieć lub słyszeć coś, czego inni nie doświadczają. Schizofrenia to z kolei przewlekła choroba psychiczna, gdzie dominuje rozszczepienie myślenia, emocji, często pojawiają się urojenia prześladowcze albo słyszenie głosów, natomiast obniżony nastrój czy myśli samobójcze nie są tam kluczowe. Parafrenia to mniej znane zaburzenie, trochę podobne do schizofrenii, ale z zachowanym lepszym funkcjonowaniem w życiu codziennym i też z dominacją urojeń (najczęściej wielkościowych lub prześladowczych). Najczęstszy błąd polega na tym, że każdy objaw psychiczny wrzuca się do jednego worka, podczas gdy diagnostyka wymaga bardzo precyzyjnego rozróżnienia. W standardach praktyki psychiatrycznej bardzo mocno podkreśla się, że rozpoznanie takich zaburzeń jak depresja czy schizofrenia opiera się na zupełnie innych kryteriach. W praktyce, jeśli ktoś zgłasza przewlekły smutek, utratę motywacji i myśli samobójcze – to jest wskazanie do rozpoznania depresji, a nie psychozy czy schizofrenii. Często też myli się objawy negatywne schizofrenii (np. wycofanie społeczne, spłycenie emocji) z depresją, ale kluczem są tutaj objawy wytwórcze (urojenia, omamy), których w depresji nie ma. Z mojego doświadczenia wynika, że najważniejsze to nie próbować "na siłę" dopasować objawów do poważniejszych chorób bez dokładnej znajomości tematu, bo to prowadzi do niepotrzebnych pomyłek i błędnych decyzji w praktyce.