Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wiele osób myli objawy wysokiej gorączki z innymi stanami zaburzeń krążeniowo-oddechowych. Zwolnione tętno i zwolniony oddech są raczej charakterystyczne dla wychłodzenia organizmu lub stanów głębokiego osłabienia, a nie dla gorączki. Pojawienie się zimnego potu czy obfitego pocenia się ma miejsce częściej przy nagłym spadku temperatury po gorączce (np. po kryzysie lizy), ewentualnie przy silnych reakcjach stresowych, a nie w ostrym etapie wysokiej temperatury. Przyśpieszone tętno to naturalna odpowiedź ciała na podwyższoną temperaturę – serce musi szybciej pompować krew, żeby oddać nadmiar ciepła i dostarczyć więcej tlenu. Dlatego, jeśli przy gorączce obserwujemy zwolnione tętno, to raczej sygnał alarmowy, sugerujący poważniejsze zaburzenia, np. zaburzenia rytmu serca albo zatrucie. Typowe myślenie, że ochłodzenie skóry i pocenie oznacza wysoką gorączkę, to także błąd – pocenie się pojawia się dopiero w fazie spadku temperatury, kiedy organizm już walczy z przegrzaniem i stara się wyprowadzić nadmiar ciepła. Zaczerwieniona twarz to efekt rozszerzenia naczyń i świadczy o aktywnej fazie gorączki. Dreszcze, owszem, zdarzają się na początku – ale same w sobie nie przesądzają o gorączce. W praktyce, najbardziej typowe dla wysokiej temperatury są właśnie przyśpieszone tętno, szybszy oddech i ta charakterystyczna „czerwona” twarz. Takie rozróżnienie pomaga uniknąć błędów diagnostycznych, co jest ważne w pracy medycznej czy ratowniczej, bo pozwala szybko ocenić stan pacjenta i nie pomylić gorączki np. z szokiem czy wychłodzeniem.