Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Oceniając stopień samodzielności podopiecznych, ważne jest zrozumienie, jakie narzędzia są dostępne i dlaczego niektóre z nich mogą być niewłaściwe. Skala Katza, chociaż powszechnie znana, koncentruje się głównie na podstawowych czynnościach życiowych, takich jak higiena osobista, ubieranie się czy jedzenie, co ogranicza jej zastosowanie w kontekście bardziej złożonych zadań. Używanie tej skali mogłoby prowadzić do niepełnego obrazu potrzeb pacjenta, ponieważ nie uwzględnia ona umiejętności społecznych i funkcjonalnych aspektów życia codziennego. Z kolei skala Barthel, podobnie jak Katz, ocenia stopień niezależności w zakresie podstawowych działań, co także nie odnosi się do bardziej złożonych czynności. Skala Douglasa nie jest powszechnie uznawana jako narzędzie oceny funkcji we wspomnianym kontekście, co sprawia, że jej wykorzystanie może być mniej uzasadnione w praktyce klinicznej. Warto zauważyć, że poleganie na tych narzędziach może prowadzić do mylnego wrażenia, iż pacjent jest bardziej samodzielny, niż ma to miejsce w rzeczywistości. Tego rodzaju błędy w ocenie mogą skutkować niewłaściwym planowaniem wsparcia i interwencji, co nie sprzyja jakości życia pacjentów. Zrozumienie różnic między tymi skalami oraz ich ograniczeń jest kluczowe dla skutecznej pracy z osobami wymagającymi wsparcia.