Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wielu osobom może się wydawać, że im więcej warstw lub bardziej szczelnie zamocowany opatrunek, tym lepiej działa okład zimny, ale to dość powszechny błąd. Przede wszystkim stosowanie trzech warstw, czyli dodawanie ceratki pomiędzy warstwę wilgotną a suchą, zupełnie mija się z celem w przypadku okładu wysychającego. Ceratka działa jak bariera, która zatrzymuje wilgoć i ciepło, przez co nie pozwala na właściwe ochładzanie i „wysychanie” okładu – a właśnie efekt odparowywania wody ze skóry daje przyjemne uczucie chłodu i łagodzi ból oraz obrzęk. Stosuje się ceratkę raczej w okładach wilgotnych ogrzewających (okład wilgotny ogrzewający), ale nie przy chłodzeniu urazu. Kolejnym ryzykownym pomysłem jest mocne bandażowanie okładu opaską elastyczną, zwłaszcza na urazie tak wrażliwym jak staw skokowy. Za mocno zaciśnięta opaska może utrudnić przepływ krwi, pogłębić obrzęk i nasilić ból. Z mojego punktu widzenia, to jeden z częstszych błędów w praktyce domowej – chcemy, żeby opatrunek się „dobrze trzymał”, ale zapominamy o bezpieczeństwie podopiecznego. Opaska dziana, używana luźno, zapewnia odpowiednie przyleganie bez ucisku, a to zgodne z zaleceniami opieki medycznej. Dodatkowo, w niektórych odpowiedziach występuje połączenie zarówno trzech warstw (w tym ceratki), jak i mocnego bandażowania – to już podwójny błąd. Takie połączenie praktycznie nie ma zastosowania w opiece nad osobami starszymi lub unieruchomionymi. Podsumowując: kluczowe jest to, by pamiętać, że okład zimny służy do odprowadzenia ciepła przez odparowywanie wody, a wszelkie bariery typu ceratka czy mocny ucisk są przeciwskuteczne i mogą prowadzić do powikłań. Najlepiej trzymać się prostych rozwiązań opartych na sprawdzonych standardach – wilgotna warstwa, sucha warstwa i luźna opaska dziana.