Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Wiele osób rozpoczynających pracę w opiece domowej czy w placówkach instytucjonalnych nieświadomie skupia się na działaniach formalnych lub proceduralnych, zamiast na indywidualnych potrzebach podopiecznej. Przykładowo, przedstawianie zakresu swoich obowiązków na samym początku wydaje się sensowne z perspektywy komunikacji, ale tak naprawdę nie daje to żadnej wartości, jeśli nie wiemy jeszcze, z czym nasza podopieczna się zmaga i czego oczekuje. To trochę jakby opowiadać o swoim stanowisku pracy w nowej firmie, zanim się dowiesz, jakie są potrzeby zespołu – trochę bez sensu, prawda? Z drugiej strony, określanie metod i technik pracy z podopieczną bez wcześniejszego rozpoznania jej sytuacji to typowy błąd początkujących – można wybrać zupełnie nieadekwatne narzędzia, które nie przyniosą żadnego efektu. To tak, jakby dobierać lekarstwo bez postawienia diagnozy: czasem trafi się przypadkiem, ale najczęściej marnuje się czas i energię. Podobnie jest z przedstawianiem celów pomocy – najpierw musimy wiedzieć, jakie w ogóle cele są możliwe i realne do osiągnięcia dla tej konkretnej osoby. Cele nie mogą być narzucone z góry, bo wtedy opieka traci swój indywidualny charakter, a relacja staje się sztywna. Takie podejścia nie uwzględniają podstawowej zasady branży, czyli indywidualizacji wsparcia. Standardy opracowywania planu opieki wyraźnie mówią, że wszystko zaczyna się od diagnozy – bez niej żaden plan nie będzie trafiony i skuteczny. Moim zdaniem, często w wyniku pośpiechu lub niewiedzy, opiekunowie próbują „zrobić coś szybko”, ale to zwykle kończy się frustracją zarówno po ich stronie, jak i u osoby podopiecznej. Lepiej poświęcić trochę więcej czasu na rzetelne rozpoznanie sytuacji, żeby potem cała opieka była naprawdę sensowna i przynosiła efekty.