Bardzo trafnie zauważone – opiekunka środowiskowa nie powinna nosić w pracy pierścionków i bransoletek, ponieważ właśnie te elementy biżuterii utrudniają dokładny dostęp środków myjących i dezynfekujących do skóry. W praktyce branżowej bardzo mocno kładzie się nacisk na higienę rąk, bo tą drogą najłatwiej przenieść bakterie, wirusy czy zarodniki grzybów. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet najładniejsza biżuteria potrafi ukryć pod spodem resztki brudu czy mikroorganizmy, których nie usunie się przez zwykłe mycie rąk. To naprawdę nie jest kwestia tylko estetyki, ale przede wszystkim bezpieczeństwa – zarówno osoby podopiecznej, jak i samej opiekunki. Standardy higieny w opiece zdrowotnej, takie jak wytyczne WHO czy krajowych instytucji (np. GIS), jasno mówią, że dłonie i nadgarstki powinny być wolne od biżuterii podczas pracy z osobami chorymi bądź niesamodzielnymi. W domach opieki czasem się bagatelizuje takie szczegóły, ale niestety zaniedbania w tej kwestii mogą prowadzić do bardzo poważnych zakażeń. Praktycznie rzecz biorąc, noszenie biżuterii to nie tylko ryzyko dla zdrowia innych, ale także potencjalne naruszenie procedur i konsekwencje dyscyplinarne. Serio, lepiej zostawić pierścionki w domu, bo bezpieczeństwo jest najważniejsze.
Często spotyka się przekonanie, że to obawa o zgubienie czy uszkodzenie biżuterii albo nieodpowiedni wygląd w oczach podopiecznych jest głównym powodem, dla którego opiekunka nie powinna jej nosić. Jednak takie założenia są dużym uproszczeniem i nie mają kluczowego znaczenia w kontekście zasad higieny i bezpieczeństwa w opiece środowiskowej. Zgubienie pierścionka czy bransoletki to bardziej kwestia osobistego majątku niż zagrożenie dla zdrowia, a opiekunka powinna przede wszystkim dbać o komfort i bezpieczeństwo podopiecznego. Wygląd czy zainteresowanie podopiecznych biżuterią bywa czasem problematyczne, ale tu chodzi raczej o kwestie etyki zawodowej czy relacji interpersonalnych niż o realne zagrożenie epidemiologiczne. Uszkodzenie biżuterii podczas wykonywania czynności opiekuńczych może się oczywiście zdarzyć, niemniej to zagadnienie dużo mniej istotne w porównaniu z zagrożeniem, jakim jest przenoszenie drobnoustrojów. W codziennej pracy opiekunki środowiskowej kluczowe jest utrzymanie wysokich standardów higienicznych – dłonie muszą być zawsze czyste i dokładnie zdezynfekowane. Jeśli na skórze pozostają pierścionki, bransoletki czy nawet zegarki, środki dezynfekcyjne nie dotrą do wszystkich zakamarków, a to daje drobnoustrojom świetną okazję do przetrwania i przenoszenia na osoby starsze lub chore, które mają słabszą odporność. Takie zaniedbania są powodem wielu zakażeń szpitalnych czy domowych – często niepozorne, a konsekwencje bardzo poważne. Moim zdaniem warto lepiej zrozumieć, że podstawą profesjonalizmu w zawodzie opiekunki jest nie tylko empatia, ale i przestrzeganie zasad higieny oraz świadomość zagrożeń związanych z niewłaściwym nawykiem noszenia biżuterii podczas pracy.