Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Opiekunka środowiskowa organizując środowisko życia niewidomej podopiecznej postępuje niewłaściwie, jeżeli
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na to, że opiekunka popełnia błąd, sprzątając mieszkanie podopiecznej, jest prawidłowa. Opiekunka środowiskowa powinna dążyć do wspierania samodzielności osoby niewidomej, a nie zastępować jej w codziennych czynnościach. Sprzątając i porządkując rzeczy oraz ubrania podopiecznej, opiekunka nie tylko narusza jej prywatność, ale także uniemożliwia jej naukę organizacji przestrzeni wokół siebie, co jest kluczowe dla jej niezależności. Dobrą praktyką jest, aby opiekunka wspierała podopieczną w samodzielnym utrzymaniu porządku, oferując pomoc w zakresie organizacji przestrzeni, ale nie wykonując tych czynności w jej imieniu. Przykładem właściwego podejścia może być wspólne ustalenie systemu oznaczania przedmiotów oraz miejsc, co ułatwi podopiecznej orientację w jej otoczeniu i zwiększy komfort życia. Tego typu interwencje są zgodne z zasadami promowania samodzielności i aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym osób z niepełnosprawnościami.
Wspieranie osoby niewidomej wymaga zrozumienia, że każda interakcja opiekuna z podopiecznym powinna być ukierunkowana na zwiększenie jego samodzielności. Pomoc w załatwianiu spraw urzędowych jest istotnym wsparciem, które wspomaga niewidomą podopieczną w nawigacji w skomplikowanej rzeczywistości biurokratycznej. Dobrze zorganizowane wsparcie w takich zadaniach może przyczynić się do zwiększenia poczucia pewności siebie podopiecznej. Uprzedzanie o swoim wejściu i zamiarze opuszczenia pomieszczenia jest kolejnym istotnym elementem, który sprzyja budowaniu komfortu i bezpieczeństwa. Osoba niewidoma zyskuje możliwość lepszego orientowania się w przestrzeni i unikania nagłych zaskoczeń, co jest kluczowe w zapewnieniu poczucia bezpieczeństwa. Uczenie samodzielnego poruszania się po mieszkaniu jest z kolei fundamentalnym aspektem, który pozwala na rozwój umiejętności adaptacyjnych, a także na zdobycie większej niezależności. Niezrozumienie tych aspektów może prowadzić do sytuacji, w których opiekunowie, chcąc pomóc, w rzeczywistości ograniczają możliwości podopiecznych, co jest niezgodne z ideą wspierania osób z niepełnosprawnościami. Kluczowe znaczenie mają standardy dobrych praktyk, które podkreślają konieczność stawiania podopiecznego w centrum działań, dając mu możliwość podejmowania decyzji i działania w swoim własnym zakresie.