Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Przyglądając się różnym metodom terapeutycznym, łatwo pomylić specjalistyczne pojęcia, zwłaszcza gdy brzmią podobnie lub są związane z aktywnością i rozwojem. Ergoterapia to przede wszystkim terapia zajęciowa, której celem jest rozwijanie umiejętności praktycznych, samodzielności i sprawności manualnej – bardziej chodzi tu o praktyczne działanie, np. prace ręczne czy codzienne czynności, a nie o obcowanie ze sztuką. Zdarza się, że niektórzy utożsamiają wycieczki czy warsztaty z ergoterapią, ale to dość poważne uproszczenie. Choreoterapia natomiast to terapia ruchem, szczególnie tańcem, i choć czasem podczas zwiedzania muzeum można się trochę poruszać, to jednak nie o taki rodzaj aktywności tu chodzi. Skupienie na ekspresji poprzez ruch, taniec, rytm – to jest domena choreoterapii i raczej nie ma związku z oglądaniem dzieł sztuki. Chromoterapia polega na wykorzystaniu barw, kolorów w leczeniu – czasem stosuje się ją w formie kolorowych świateł czy odpowiedniego otoczenia, ale to zupełnie inny mechanizm niż kontakt ze sztuką czy artefaktami kultury. Moim zdaniem, najczęstszym błędem jest traktowanie wszystkich działań kulturalnych jako ergoterapii albo mylenie oddziaływań estetycznych z koloroterapią. W praktyce opiekuna środowiskowego ważne jest właściwe rozumienie tych pojęć, ponieważ dzięki temu można bardziej świadomie i celowo dobierać metody pracy z podopiecznym, a także tłumaczyć rodzinie, dlaczego dana aktywność została zaproponowana. Estetykoterapia jest zarezerwowana właśnie dla działań, które polegają na czerpaniu z doznań związanych z pięknem, sztuką i kulturą. Takie rozróżnienie pomaga uniknąć nieporozumień i podnosi jakość opieki.