Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W odpowiedzi na pytanie o stosowanie pieluchomajtek można zauważyć pewne powtarzające się nieporozumienia. Opiekunka środowiskowa nie powinna automatycznie zakładać pieluchomajtek osobie, która często sygnalizuje potrzebę skorzystania z toalety. To nawet trochę odwrotnie – jeśli podopieczny potrafi zgłosić chęć oddania moczu czy stolca, jest to wyraźny sygnał, by wspierać jego samodzielność i umożliwiać korzystanie z toalety, a nie odbierać mu tej możliwości przez rutynowe zakładanie pieluch. Umożliwienie korzystania z toalety w takich sytuacjach wpisuje się w podstawowe zasady opieki skoncentrowanej na osobie i poszanowania jej autonomii. Kolejną sprawą jest mylenie krótkotrwałych dolegliwości żołądkowo-jelitowych z trwałą inkontynencją. Jeśli ktoś ma biegunkę lub bóle brzucha, opiekunka powinna ocenić sytuację pod kątem bezpieczeństwa i higieny, ale sam fakt pojawienia się takich objawów nie stanowi wskazania do zakładania pieluchomajtek. W takich wypadkach kluczowa jest obserwacja, szybkie reagowanie, częsta zmiana bielizny, ale niekoniecznie używanie pieluchy, chyba że pojawi się faktycznie nietrzymanie. Pojawienie się gazów także nie jest powodem do stosowania środków chłonnych. Wydalanie gazów nie świadczy o braku kontroli nad czynnościami fizjologicznymi, więc zakładanie pieluchomajtek byłoby tu po prostu nieuzasadnione i mogłoby negatywnie wpłynąć na komfort psychiczny podopiecznego. Moim zdaniem, takie błędne rozumowanie często wynika z chęci uproszczenia sobie pracy, ale profesjonalna opieka wymaga indywidualnego podejścia, dokładnej oceny sytuacji i stosowania środków tylko tam, gdzie jest to naprawdę konieczne. Branżowe normy jasno wskazują, że decyzja o założeniu pieluchy powinna być poprzedzona analizą faktycznych potrzeb zdrowotnych, nie zaś wygodą czy nadinterpretacją objawów.