Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Osoba sprawująca opiekę nad podopiecznym powinna wykazywać postawę
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Akceptacja i empatia to kluczowe postawy, które opiekunka powinna prezentować w kontakcie z osobą podopieczną. Akceptacja oznacza przyjęcie drugiego człowieka takim, jaki jest, bez osądzania czy krytykowania. W praktyce, opiekunka, która akceptuje podopiecznego, stworzy bezpieczne środowisko, w którym osoba ta będzie mogła wyrażać swoje emocje i potrzeby. Empatia natomiast polega na umiejętności zrozumienia i odczuwania emocji drugiego człowieka. W kontekście opieki, empatia pozwala opiekunce dostrzegać sytuacje i uczucia podopiecznego, co jest niezbędne do dostosowania działań do jego rzeczywistych potrzeb. Badania pokazują, że opiekunowie, którzy wykazują akceptację i empatię, mogą poprawić jakość życia osób, którymi się opiekują, co jest zgodne z najwyższymi standardami etyki w zakresie opieki nad osobami starszymi i chorymi. Przykładem zastosowania tych postaw może być sytuacja, w której opiekunka wspiera podopiecznego w trudnych chwilach, słuchając go uważnie i dając mu poczucie, że jego obawy są zrozumiałe i ważne.
Wybór postaw autentyczności i współczucia, współczucia i empatii oraz otwartości i uległości odzwierciedla zrozumienie znaczenia relacji w opiece, jednak te koncepcje są niewłaściwe w kontekście skutecznych praktyk opiekuńczych. Autentyczność, choć istotna, nie wystarcza sama w sobie, gdyż nie oznacza ona zawsze pełnego zrozumienia emocji drugiego człowieka. Można być autentycznym w swoich odczuciach, ale niekoniecznie dostrzegać potrzeby podopiecznego. Współczucie, choć bliskie empatii, może prowadzić do postrzegania podopiecznego jako osoby gorszej lub wymagającej litości, co może wpływać na ich poczucie własnej wartości. Ponadto, otwartość w komunikacji jest ważna, ale sama w sobie nie może zastąpić akceptacji; uległość natomiast może skutkować zbyt dużym podporządkowaniem się potrzebom podopiecznego, co nie jest korzystne ani dla jego rozwoju, ani dla relacji. Dobre praktyki w opiece nawiązują do tworzenia relacji opartych na zaufaniu, wzajemnym szacunku i zrozumieniu, co jest niemożliwe bez podstawowej postawy akceptacji oraz empatii. Warto zauważyć, że błędne podejścia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia potrzeb osób, którymi się opiekujemy, co prowadzi do ich marginalizacji i nieefektywnej komunikacji.