Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Myślę, że często pojawia się pokusa, żeby podopiecznemu z niezaspokojoną potrzebą afiliacji zaproponować zajęcia typu prace w ogródku, rozwiązywanie krzyżówek czy lekturę książek. Wynika to przeważnie z przekonania, że każda aktywność jest dobra i jakoś tam wypełni czas wolny – a to nie zawsze działa. Prace w ogródku, choć pożyteczne i relaksujące, są raczej aktywnością indywidualną. Jasne, można pracować razem z kimś, ale zazwyczaj każdy skupia się na swojej grządce czy roślinie, co nie daje tych samych możliwości budowania więzi społecznych. Lektura książek czy czasopism to typowo samotnicza forma spędzania czasu. Rozwija intelektualnie, ale nie daje szansy na kontakt z drugim człowiekiem, nawiązanie pogłębionych relacji czy poczucie przynależności do grupy. Podobnie rozwiązywanie krzyżówek i łamigłówek – świetne na ćwiczenie pamięci czy koncentracji, ale nie angażuje innych osób, nie stymuluje interakcji. Często myli się aktywność z integracją – a to nie to samo! Potrzeba afiliacji to nie tylko chęć robienia czegoś, ale chęć robienia tego z innymi i bycia przyjętym przez innych. W branżowych standardach opieki podkreśla się, że trzeba szukać sposobów nawiązywania i podtrzymywania relacji, szczególnie u osób narażonych na samotność. Proponując zajęcia indywidualne osobie z silną potrzebą afiliacji, łatwo przeoczyć jej realne emocjonalne potrzeby. Dobrze więc przemyśleć nie tylko, co podopieczny robi, ale z kim i jak to wpływa na jego poczucie przynależności społecznej. To podejście jest naprawdę kluczowe dla skutecznej opieki i wsparcia.