Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Podczas spożywania posiłku podopieczna zadławiła się kęsem pokarmowym. Nie może mówić, pokazuje ręką na szyję. Jej twarz staje się sinoczerwona, słychać świszczący oddech. W tej sytuacji opiekunka powinna
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W sytuacji zadławienia, gdy podopieczna nie może mówić, pokazuje na szyję oraz jej twarz staje się sinoczerwona, kluczowe jest szybkie działanie. Odpowiedź polegająca na pochylaniu podopiecznej do przodu oraz wykonywaniu uderzeń w okolicę międzyłopatkową, a następnie zastosowanie chwytu Heimlicha w przypadku braku efektu, jest zgodna z wytycznymi pierwszej pomocy w przypadku zadławienia. Uderzenia w plecy mogą pomóc w wydobyciu obcego ciała z dróg oddechowych, natomiast chwyt Heimlicha, który polega na ucisku brzucha, skutecznie generuje ciśnienie, które może wypchnąć przeszkodę. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, które wskazują, że w przypadku całkowitego zadławienia należy działać szybko i zdecydowanie, aby przywrócić drożność dróg oddechowych. W praktyce oznacza to, że każdy opiekun powinien być przeszkolony w zakresie rozpoznawania objawów zadławienia oraz umieć zastosować prawidłowe techniki pierwszej pomocy, co wpisuje się w standardy bezpieczeństwa w opiece nad osobami zależnymi.
Pierwsza z przedstawionych odpowiedzi sugeruje ułożenie podopiecznej w pozycji Trendelenburga i wezwanie pogotowia ratunkowego. Choć wezwanie pomocy jest ważne w sytuacjach zagrożenia życia, pozycja Trendelenburga, w której głowa znajduje się poniżej poziomu serca, nie jest zalecana w przypadku zadławienia. Może ona wręcz pogorszyć sytuację, utrudniając oddychanie oraz zagrażając dalszym powikłaniom. Druga koncepcja polega na położeniu podopiecznej na plecach i podaniu jej wody do picia. To podejście jest nie tylko nieefektywne, ale także może prowadzić do dalszego zadławienia lub aspiracji płynów, co jest niebezpieczne. Również chwyt Rauteka, wspomniany w jednym z wariantów, jest techniką stosowaną w innych sytuacjach i nie ma zastosowania w przypadku zadławienia. W przypadku trudności z oddychaniem, które towarzyszą zadławieniu, kluczowe jest natychmiastowe działanie, a nie czekanie na skutki nieefektywnych metod. Często popełnianym błędem jest skupienie się na wezwaniu pomocy bez podjęcia działań, które mogą uratować życie w danym momencie. W sytuacjach krytycznych, jak zadławienie, należy działać szybko i skupić się na technikach, które bezpośrednio mogą pomóc w usunięciu przeszkody z dróg oddechowych.