Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

Przy pracy z osobą chorującą na astmę pojawia się pokusa, żeby postawić głównie na ćwiczenia zapobiegawcze, rozluźniająco-uspokajające czy relaksacyjno-profilaktyczne, bo wydaje się, że one będą przynosić ulgę i poprawiać samopoczucie. Niestety, to nie wystarcza w tej sytuacji. Owszem, ćwiczenia zapobiegawcze mają sens na etapie profilaktyki, ale u chorego już zdiagnozowanego z astmą potrzebna jest zdecydowanie bardziej ukierunkowana terapia – czyli działania lecznicze. Z kolei ćwiczenia rozluźniająco-uspokajające często koncentrują się po prostu na odprężeniu, a nie na realnej poprawie funkcji oddechowej. Relaksacyjno-profilaktyczne również nie trafiają w sedno, bo pełnią raczej funkcję ogólnego wsparcia zdrowia, a nie konkretnej terapii schorzenia. Typowym błędem jest tutaj skupianie się na ogólnym komforcie psychicznym podopiecznej zamiast na przyczynowej pracy z układem oddechowym. Standardy branżowe oraz zalecenia fizjoterapeutyczne mówią jasno – w astmie kluczowe są ćwiczenia lecznicze, które mają na celu poprawę wentylacji płuc, naukę prawidłowego oddychania przeponowego oraz wzmacnianie mięśni oddechowych. Stosowanie tylko relaksacji czy profilaktyki może być dobrym uzupełnieniem, ale nie zastąpi specjalistycznych ćwiczeń. Takie myślenie to częsty błąd wśród początkujących opiekunów – stawianie na ogólne metody zamiast tych, które uderzają w konkretny problem zdrowotny. W codziennej praktyce powinno się zawsze pamiętać, że przy astmie priorytet to ćwiczenia lecznicze, bo tylko one realnie wspierają osobę chorą w codziennym funkcjonowaniu.