Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Podopieczna cierpi na depresję. W karcie wypisowej z oddziału psychiatrycznego zalecono trening umiejętności społecznych. Do którego rodzaju terapii zajęciowej należy ta metoda usprawniania?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Socjoterapia jest formą terapii zajęciowej, która koncentruje się na rozwijaniu umiejętności interpersonalnych i społecznych pacjentów. W przypadku osób z depresją, trening umiejętności społecznych może pomóc w poprawie zdolności do nawiązywania relacji, co jest kluczowe dla ich zdrowienia. W socjoterapii stosuje się różnorodne techniki, takie jak role-playing, grupowe dyskusje oraz ćwiczenia interakcyjne, które pozwalają uczestnikom na praktyczne zastosowanie nabytych umiejętności w bezpiecznym środowisku. Działania te są zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, które zaleca integrację terapii zajęciowej z innymi formami wsparcia w leczeniu zaburzeń psychicznych. Przykładem zastosowania socjoterapii w praktyce może być organizacja grup wsparcia, gdzie pacjenci mają możliwość dzielenia się doświadczeniami, co sprzyja poprawie ich samopoczucia oraz zwiększa motywację do działania.
Choreoterapia, arteterapia i ergoterapia, mimo że są formami terapii zajęciowej, nie są właściwymi odpowiedziami w kontekście opisanego przypadku. Choreoterapia, polegająca na wykorzystaniu ruchu i tańca jako formy terapeutycznej, ma na celu poprawę samopoczucia psychicznego poprzez ekspresję emocjonalną, ale nie koncentruje się bezpośrednio na umiejętnościach społecznych. Może być pomocna w redukcji objawów depresji, jednak nie stanowi podstawowego narzędzia w kształtowaniu relacji interpersonalnych. Arteterapia, oparta na wykorzystaniu sztuki do wyrażania emocji, również nie skupia się na aspektach społecznych, lecz na osobistym przeżywaniu i interpretacji dzieła, co może być mniej efektywne w kontekście nabywania umiejętności interakcji z innymi. Z kolei ergoterapia, której celem jest pomoc w codziennych zadaniach i przywracanie sprawności w zakresie funkcji życiowych, nie koncentruje się na umiejętnościach społecznych, lecz na zdolnościach praktycznych i adaptacyjnych. Takie pomylenie podejść terapeutycznych może wynikać z niskiej świadomości różnic między nimi oraz z nieznajomości ich zastosowania w leczeniu psychopatologii. Ważne jest zrozumienie, że każda z tych metod ma swoje miejsce w procesie terapeutycznym, ale tylko socjoterapia bezpośrednio odpowiada na potrzeby osób z zaburzeniami w zakresie relacji społecznych.