Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W pytaniu chodzi o analizę sytuacji, w której podopieczna czuje się samotna, jej dzieci mieszkają daleko i odwiedzają ją bardzo rzadko. Można tu łatwo popełnić błąd, skupiając się na innych ważnych potrzebach człowieka, ale nie takich, które pasują do tej konkretnej sytuacji. Przykładowo, potrzeba indywidualizacji i niezależności to raczej obszar związany z autonomią, możliwością decydowania o sobie i swoim otoczeniu. To ważne, ale tutaj problemem nie jest brak niezależności – podopieczna nie wyraża potrzeby bycia bardziej samodzielną, tylko brakuje jej obecności bliskich osób. Stabilność i rozwój natomiast dotyczą raczej poczucia bezpieczeństwa, planowania przyszłości albo możliwości samorozwoju, np. uczenia się nowych rzeczy, a nie relacji emocjonalnych. Tak samo, potrzeba szacunku i uznania jest bardzo istotna – każdy chce być doceniany, zwłaszcza osoby starsze, które często czują się pomijane – ale z opisu sytuacji nie wynika, by to właśnie brak uznania był głównym źródłem jej samotności. Częstym błędem jest traktowanie wszystkich potrzeb według jednego klucza, podczas gdy kluczowa w tym przypadku jest właśnie potrzeba miłości i przynależności – to ją najbardziej narusza brak bliskich osób, rozmów, kontaktu i fizycznej obecności. W praktyce zawodowej opiekun powinien umieć rozróżniać te potrzeby i odpowiednio na nie reagować, bo tylko wtedy wsparcie będzie faktycznie skuteczne i dopasowane do realnych potrzeb podopiecznego.