Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych
Zawód: Opiekunka środowiskowa
Podopieczna jest wdową, nie ma dzieci. Z dalszą rodziną nie utrzymuje kontaktu, niedawno zmarła jej jedyna przyjaciółka. Taka sytuacja może świadczyć o niezaspokojonej potrzebie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "przynależności" jest prawidłowa, ponieważ sytuacja podopiecznej wskazuje na brak bliskich relacji społecznych, co może prowadzić do poczucia osamotnienia i izolacji. Zgodnie z teorią Maslowa, potrzeba przynależności jest kluczowa dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego. Osoby, które nie mają bliskich więzi, takich jak rodzina czy przyjaciele, często odczuwają niedosyt w tej sferze, co wpływa na ich ogólny stan psychiczny. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być wspieranie osób w podobnych sytuacjach poprzez działania integracyjne, takie jak grupy wsparcia czy zajęcia towarzyskie, które pomagają budować nowe relacje. W kontekście opieki nad osobami starszymi oraz wsparcia psychologicznego, istotne jest zrozumienie, że bliskie relacje mogą znacząco poprawić jakość życia, dlatego też należy dbać o ich rozwój i utrzymywanie. Wsparcie to również wpisuje się w ramy dobrych praktyk w obszarze gerontologii, gdzie kładzie się duży nacisk na tworzenie społeczności oraz integrację społeczną seniorów.
Odpowiedzi samorealizacji, rozwoju osobistego oraz uznania nie odnoszą się bezpośrednio do sytuacji podopiecznej, która znajduje się w stanie emocjonalnym z powodu braku bliskich relacji. Potrzeba samorealizacji, według teorii Maslowa, dotyczy dążenia jednostki do realizacji swojego potencjału i osobistych aspiracji. W kontekście podopiecznej, jej sytuacja życiowa wskazuje, że nie ma odpowiednich warunków do osiągnięcia samorealizacji, ponieważ brak bliskich więzi hamuje zdolność do eksploracji siebie w relacjach z innymi. Rozwój osobisty z kolei koncentruje się na indywidualnym wzroście, umiejętnościach i zdolnościach, a nie na relacjach interpersonalnych, które są kluczowe w przypadku izolacji społecznej. Natomiast potrzeba uznania, chociaż ważna, dotyczy głównie społecznego akceptowania jednostki, co w tej sytuacji jest mniej istotne niż podstawowa potrzeba przynależności. Uznanie może być wspierające, ale nie rozwiązuje problemu emocjonalnych skutków odrzucenia i osamotnienia, które są centralne w przypadku podopiecznej. Dlatego też, koncentrując się na tych odpowiedziach, przeoczone zostały kluczowe aspekty emocjonalnej i społecznej potrzeby przynależności, które są fundamentem zdrowia psychicznego.