Kwalifikacja: SPO.05 - Świadczenie usług opiekuńczych

W przypadku osoby przeżywającej żałobę i załamanie psychiczne po stracie bliskiej osoby, bardzo łatwo pomylić rodzaj potrzebnego wsparcia. Wiele osób myśli, że wystarczy zorganizować pomoc psychoterapeutyczną albo od razu podać konkretne informacje, gdzie szukać specjalistów. Oczywiście, psychoterapia jest ważna, ale opiekunka nie ma kwalifikacji do prowadzenia terapii – to rola dla wykwalifikowanego psychologa lub psychoterapeuty, a nie osoby wspierającej na co dzień. Jeśli chodzi o wsparcie informacyjne, to ono przydaje się, kiedy podopieczna potrzebuje konkretnych danych, np. o przysługujących zasiłkach, procedurach czy ofertach instytucji – w tej sytuacji jednak najważniejsze jest bycie uważnym słuchaczem i okazanie empatii, a nie przekazywanie suchych faktów czy adresów. Z kolei wsparcie socjalne polega głównie na organizacji lub pomocy w załatwianiu spraw formalnych: wypełnianiu wniosków, dostępie do usług socjalnych, pomocy materialnej. To wszystko może być kiedyś potrzebne, ale na etapie załamania i silnych emocji te działania często schodzą na dalszy plan. Typowym błędem jest skupianie się na rozwiązywaniu problemów, zanim jeszcze podopieczna sama będzie gotowa o nich rozmawiać. Z mojego doświadczenia wynika, że w pierwszej fazie kryzysu to właśnie wsparcie czysto emocjonalne – wysłuchanie, obecność, cierpliwość – są najważniejsze. Takie podejście zalecane jest przez większość nowoczesnych standardów opieki długoterminowej i podyktowane zdrowym rozsądkiem. Opiekunka nie powinna przekraczać swoich kompetencji, ale też nie może się ograniczać do samych formalności. Liczy się człowiek i jego uczucia, nie tylko procedury czy instytucje. Praktyka pokazuje, że to podejście jest najbardziej skuteczne i daje realne wsparcie w najtrudniejszych chwilach życia.